روح الله مهرجو استاد دانشگاه و کارشناس ارتباطات و پژوهشگر حوزه اجتماعی

روح الله مهرجو استاد دانشگاه و  کارشناس ارتباطات و پژوهشگر حوزه اجتماعی

این وبلاگ کاملا شخصی می باشد
mehrjoor.ir

بایگانی
آخرین نظرات

۸ مطلب در تیر ۱۳۹۹ ثبت شده است

 راز دست‌های به هم بسته

خودکشی در ایران همچون سایر کشورها وجود دارد، اما طبیعی است که بر اساس مسائل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و فردی ابعادی متفاوت داشته باشد. آخرین اتفاقی که با واکنش زیادی مواجه شد خودکشی دختر خاله و پسرخالهای بود که با بستن دست یکدیگر، خود را در سد غرق کردند و پایانی دراماتیک را خلق کردند. در بازخورد اجتماعی برای عموم مردم اتفاقی تاثرآور است که پس از مدتی فراموش میشود و تنها ممکن است نویسندگان یا پژوهشگران در آینده به عنوان مثالی از آن یاد کنند. در این نوع اتفاقات سوال اساسی این است که چرا این اتفاق رخ داد؟
بدیهی است که اگر ادعا کنیم هم اکنون میتوانیم به این سوال پاسخ دهیم، ساده انگارانه است، چرا که برای رسیدن به این موضوع به بررسیها و تحقیقات بسیاری نیاز است. نخستین حدس این است که آن دو عاشق یکدیگر بوده و در طلب ازدواج بودند که با مخالفت خانوادهها مواجه شدند و در نهایت این تصمیم را گرفتند؛ اما نکتهای که وجود دارد این است که خانواده این دو اعلام کردند صحبتی از ازدواج آنها مطرح نبوده و این مسئله را بیان نکردند. اگرچه میتوان این اصل را پذیرفت اما میتوانیم به آن نیز اندکی شک کنیم، شاید خانواده بر اساس یک سیاست حساب شده این مسئله را مطرح میکند تا از عواقب آن در امان بماند و کسی آنها را در مرگ دو جوان محکوم نکند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ تیر ۹۹ ، ۱۴:۰۴
مجتبی مهرجو
کنار رفتن مصلحت‌های کلیشه‌ایِ برخورد با دانه‌درشت‌ها در قوه قضائیه/ رئیسی با شاه‌مهره‌ها هم تعارف ندارد

مبارزه واقعی با فساد شعاری بود که رئیس قوه قضائیه برای بازگرداندن اعتماد به دستگاه قضا مطرح و آن را عملی کرد و نشان داد در این مسیر با شاهمهرهها هم تعارف ندارد.

به گزارش خبرنگار حوزه قضائی گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، این  انگاره ذهنی که فساد سیستماتیک به درون قوه قضائیه هم رسوخ کرده و دیگر امیدی به اصلاح ساختارهای فسادزا در کشور نیست، با ورود آیتالله رئیسی به رأس مدیریتی دستگاه قضا و سر دادن شعار تحول در قوه قضائیه تَرک خورد و با اقداماتی که وی در طول ۱۶ ماه مدیریتیاش مخصوصاٌ با دستگیری و محاکمه اکبر طبری به عنوان یکی از دانهدرشتترین افراد فاسد درون قوه قضائیه صورت داد، رنگ باخت.

سید ابراهیم رئیسی با اعتقاد کامل به این باور که «با دستمال کثیف نمیشود شیشه را پاک کرد» اولویت کاری خود را در ابتدا به مبارزه با فساد درونی قوه قضائیه اختصاص داد و با تشکیل کمیته ضد فساد در تمام مجموعههای قضائی نشان داد در این مسیر با احدی تعارف ندارد.

دستگیری اکبر طبری که سالها اقدامات مجرمانهاش او را تبدیل به بیمهارترین مفسد اقتصادی کرده و به زعم خود نزدیکیاش به قاضیالقضات وقت، حاشیه امنی برایش ایجاد کرده بود و همچنین برکناری حدود ۶۰ قاضی متخلف در اوان مدیریت رئیسی بر قوه قضائیه حکایت از عزم جدی رئیسی برای بازگرداندن اعتماد عمومی به دستگاه مجری عدالت داشت زیرا معتقد بود که قوه قضائیه در برخورد با فساد درونسازمانی باید بیرحم باشد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ تیر ۹۹ ، ۱۴:۰۳
مجتبی مهرجو
انسانیت را دریابیم

روح الله مهرجو
استاد دانشگاه و پژوهشگر اجتماعی

فروش نوزادان پدیده جدیدی به حساب نمیآید، زوجهای بدون فرزند که امکان باروری برای آنها فراهم نیست، به دنبال راههایی میگردند که طعم پدر و مادر شدن را بچشند. صف در مقابل پرورشگاههای بهزیستی برای نوزادانی که تازه به دنیا آمدند گواه بر این مدعا است اما سختگیریها و البته کمبود نوزادی که هنوز امکان به خاطر سپردن خاطرهای را ندارد، تا پدر و مادر از نو برای او دنیایی تازه بسازند، باعث میشود که دلالان که در همه جا حضور دارند، اینبار نیز به طمع اسکانس دست به کار شوند و نوزادان خانوادههای کم بضاعت را به دستان زوجهای در حسرت فرزند بگذارند. همه میدانیم که عبارت رایج این دلالان هم برای نرم کردن دل پدر و مادر که از فقر میخواهد به دوری فرزندنش تن دهد چیست: « پیش پدر و مادر فقیر که بماند آیندهای ندارد، اما اگر به این زوج پولدار و با سواد بسپارید حداقل روزهای خوبی خواهد داشت».
جمله وسوسهکنندهای که در اکثر موارد دل پدر و مادر را نرم میکند و بالاخره نوزاد تازه به دنیا آمده سرنوشتی دیگر پیدا میکند. این اتفاق غالبا در خانوادههایی که به بیماری اعتیاد دچار هستند بیشتر رخ میدهد. نمونههای این موارد بارها سوژه فیلمهای سینمایی و یا مستندها شده است و آثار هنری و اجتماعی درخشانی نیز تولید شده است.
اما اتفاقی که انقلاب الکترونیک و شبکههای اجتماعی آن را باعث شده است، بهرهگیری دلالان نوزاد از این بستر برای توسعه کسب و کار خود است. اکنون دلالان تقاضاها را در اینستاگرام دریافت و سعی میکنند به آنها پاسخ دهند. در این پدیده پدر و مادر اصلی هم شاید پول چندانی به دست نیاورند و بیشتر سود این کار نصیب همان دلالانی میشود که امروز کسب و کار نامشروع خود را گسترش داده و در فضای مجازی مشغول به کار هستند. اما به راستی برای جلوگیری از این اتفاقات که در نوع خود متاثرکننده بوده و روح و جسم آدمی را میآزارد چه باید کرد؟

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ تیر ۹۹ ، ۱۴:۰۱
مجتبی مهرجو
پمپاژخون جدید در بدنه قوه قضائیه

قوه قضائیه در یک سال اخیر که با دوره تحول همراه شده  است دستخوش تغییرات ملموسی گردیده  که هر کسی می تواند آن را به خوبی لمس کند، لوایح مختلف مثل لایحه استرداد مجرمین، رسیدگی به جرائم سیاسی، حذف مجازات حبس برای برخی جرائم و دیگر لوایحی که طی هفته های گذشته توسط آیت الله رئیسی ابلاغ شد. با این همه به نظر می رسد عملکرد قوه قضائیه در طول یک سال گذشته باید مورد بررسی کارشناسانه قرار گیرد تا ابعاد مختلف آن مشخص شود. حامی عدالت در میز گردی به بررسی این موضوع پرداخته است. در میز گرد مذکور جعفر بای جامعه شناس و آسیب شناس اجتماعی، پیمانحاجمحمودعطاروکیلپایهیکدادگستری، روح الله مهرجو پژوهشگر اجتماعی ومهدیمنصوری سنگریوکیل پایهیک دادگستری و مدرس دانشگاهحضور یافتند تا از بعد حقوقی و اجتماعی عملکرد قوه قضائیه در دوره تحول را مورد بررسی قرار دهند؛ مشروح این میز گرد را در ادامه می خوانید.

خبرنگار:فارغ از آن چه که در دوره های پیش از این در قوه قضائیه اتفاق افتاده است، عملکرد این قوه را در یک سال اخیر و با حضور آیت الله رئیسی چه از بعد حقوقی و چه از بعد اجتماعی چگونه ارزیابی می کنید؟

جعفر بای: من باید در ابتدای امر توضیحی در خصوص وضع موجود قوه قضائیه ارائه بدهم و بعد از آن بتوانیم به اقدامات آیت الله رئیسی در یک سال گذشته که دوره تحول است بپردازیم. آیت الله رئیسی وارث 3 دوره هستند در این شرایط ایشان  روی کار آمدند و تا کنون هم خوب پیش رفته اند اما هجم از کار به گونه ای نیست که به همین راحتی ها بتوان از پس آن برآمد به همین دلیل هم ریاست علی قوه راه های نرفته فراوانی در پیش دارند. من معتقدم ایشان در مجموعه قوه قضائیه تک صدا هستند و ایشان باید هم صدایی ایجاد کند تا بتوانند در قالب یک خواسته عمومی شرایطی را فراهم سازند که بتوانند قدم های موثری تری را بردارند. چون مردم انتظار دارند که خیلی از موارد به سرعت تغییر عدالتی پیدا کند. بخشی از کارها فرا قوه ای است و باید به خروجی دانشگاه ها در خصوص قاضی ها و وکلا توجه ویژه شود، در داخل قوه نیز من فکر می کنم برای وحدت رویه در صدور رای باید همسان سازی صورت بگیرد چون همین حالا اگر یک پرونده را یه شعبه های مختلف بدهیم آرای مختلفی را شاهد خواهیم بود، به همین دلیل هم می گویم وحدت رویه در صدور حکم آن طور که باید وجود ندارد. با این حال تا کنون آقای رئیسی خیلی خوب عمل کرده است و روزی نیست که صدر اخبار را به خود اختصاص ندهند و حرفی برای گفتن نداشته باشند. این ها اقدامات مثبتی است که نباید آن را نادیده گرفت و به نظر می رسد اگر به همین شکل پیش برویم به قوه قضائیه ای که در تراز نظام جمهوری اسلامی باشد نزدیک خواهیم شد؛ نفس این کار بسیار دشوار است اما ذات وجودی قوه قضائیه عدالت گستری است.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ تیر ۹۹ ، ۱۳:۰۰
مجتبی مهرجو
کتاب؛ گمشده عصر ارتباطات

نویسنده :  روح الله مهرجو،استاد دانشگاه و پژوهشگر حوزه اجتماعی

تا اوایل قرن بیستم که هنوز تلویزیون رسانه گرم و مورد علاقه مارشال مک لوهان، بزرگترین نظریهپرداز ارتباطات همهگیر نشده بود، کتاب همدم و همراه و اکثر انسانها بهویژه در دنیای غرب بود. در آن زمان برخلاف امروز که بیشتر مطالب کپسولی ارسالشده از طریق شبکههای اجتماعی مورد پسند قرار میگیرند، کتابهای حجیم بیشتر مورد استقبال قرار میگرفت، چراکه کتاب یگانهعامل پرکردن اوقات فراغت بود اما با رشد تکنولوژی، همهگیری تلویزیون و ترکتازی سینما، کمکم کتابها مجبور به رعایت رژیم رسانه گرم شدند و از حجم آنها کاسته شد. اما در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیستویکم رژیم تبدیل به سوءهاضمه شد و کتاب با بیمهری در کشورهای جهان سوم یا همان «جنوب جهان» مواجه شد. اغلب انسانها وقت دارند ساعتها در فضای مجازی محتواهای بیمعنا را که گاهی برای پرکردن خلأهای درونی انسانها تولید شدند با آبوتاب دنبال کنند، اما برای خواندن ورقهای دوستداشتنی و خوشبوی کتاب وقتی نیست و همه گرفتاری و مشکلات دارند. در این میان از آموزشوپرورش و آموزش عالی هم بخاری درنمیآید؛ نه خبری از آموزش چگونهخواندن و چه چیزی خواندن است و نه تکالیفی که بتواند دانشآموزان و دانشجویان را بهسمت مطالعه بیشتر و تحقیق و پژوهش سوق دهد. همچنان امتحان و حفظکردن شب امتحان از همان زمانی که میرزاحسن رشدیه نظام نوین آموزشی را به ایران آورد، ادامه دارد و چیز زیادی گیر دانشآموزان نمیآید. شاید نخستینبار خطر رسانههای گرم را ویل دورانت، نویسنده شهیر و بزرگ آمریکایی متوجه شد، همان زمان که برای پاسداشت تاریخ و تمدن به استودیوهای هالیودی میرفت تا آنها را فیلم کند یا یادداشتهای «قهرمانان تاریخ» را تدوین میکرد تا خلاصهای از تاریخ تمدنش برای خوانندگان کمحوصله ارائه دهد. ویل دورانت زمانی از این خطر می‎گفت که هنوز شبکههای اجتماعی را درک نکرده بود. البته فراگیری شبکههای اجتماعی و محبوبیت شبکه اینستاگرام اتفاقی دیگر را خبر میدهد که مردم حتی به خواندن آن نوشتههای کپسولی تلگرام، ایتا، بله و... هم رضایت ندارند و بیشتر ترجیح میدهند با عکس و فیلم، پیامهای خود را دریافت کنند و همین مساله ممکن است در آینده شبکههای اجتماعی را بهسمت فیلم و عکس بیشتر سوق دهد و این مساله برای خواندن و نوشتن آفت بزرگتری به حساب میآید. اما سوالی که باید به آن در شرایط فعلی سخن گفت این است که چگونه میتوان کتاب را به خانوادهها بازگرداند؟
یکی از مشکلاتی که امروز سدی درمقابل مطالعه ایجاد کرده، نداشتن مهارت خواندن است. آموزش چگونه مطالعهکردن باید از همان روزهای نخست سوادآموزی به دانشآموزان ارائه شود تا از خواندن رویگردان نشوند. در مرحله دوم نیز عادت به مطالعه باید در افراد ایجاد شود که این امر طی فرآیندی حسابشده و برنامهریزیشده صورت میگیرد تا دانشآموزان و دانشجویان درطول تحصیل خود را با کتاب مأنوس کنند. عنصر مطالعه به سیستم آموزشی کمک شایانی خواهد کرد، چراکه در کشف استعدادهای افراد تاثیرگذار است. درطول مطالعه افراد به علایق خود پی برده و درک میکنند که به چه حوزهای علاقه دارند و برهمان اساس میتوان برای نیروی انسانی بهعنوان مهمترین عامل توسعه برنامهریزی کرد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ تیر ۹۹ ، ۰۷:۳۸
مجتبی مهرجو
 طبیعت؛ سرمایه‌ای که دیده نمی‌شود

روح الله مهرجو‪-‬ این طور که به نظر میرسد نمیتوان مانع عطش انسان برای رسیدن به راحتی بیشتر و ثروت بیشتر شد و همچنان در سراسر جهان با این پدیده شوم روبه رو هستیم که افرادی با قدرت برای ثروت اندوزی به طبیعت تجاوز میکنند. بیاهمیتی انسانها در رفتار با طبیعت نیز به وفور دیده شده و باعث فجایع بزرگی میشود، آتش سوزی در دل زاگرس که مهمترین خط محیط زیستی به شمار میآید هم بعید نیست که از همین مسئله یعنی بیتوجهی انسانها نشات گرفته باشد، چرا که در بسیاری از موارد دیده شده که افراد در داخل طبیعت و جنگل اقدام به روشن کردن آتش یا انداختن ته سیگار روشن میکنند و همین برای باد کافی است که با دمیدن در آن درختان را از سر راهش کنار بزند تا با سرعت بیشتری دشت و کوه را بپیماید.
بی توجهی انسان باعث میشود، طبیعت به خشم بیاید،این در حالی است که زمین هر آنچه را که دارد سخاوتمندانه در اختیار انسان قرار داده است اما انسانها اغلب به این سخاوت به عنوان یک وظیفه نگاه میکنند و هر روز بیشتر از او میخواهند، همین مسئله باعث خشم طبیعت میشود، انسان نباید قدرناشناس باشد بلکه باید طبیعت را درک کند و به اندازه و ظرفیت از آن بهره ببرد و به او رسیدگی کند.
رسیدن به این نقطه ایده آل اگرچه سخت اما شدنی است، هم فرهنگ دینی ایرانیان و هم میراث گذشتگان همواره بر حفظ طبیعت تاکید دارد اما هنوز باور به آن در جامعه به طور کامل ریشه ندوانده است. به مردم باید آموزش داد تا از طبیعت حفاظت کرده و از آن به درستی بهره ببرند، دانشآموزان و دانشجویان ما در دوران تحصیل، آموزش لازم برای استفاده مناسب از طبیعت و حفاظت از آن را نمیبینند در حالی که این مسئله برای آیندگان بسیار حائز اهمیت است. البته مردم از دولت در این امر جلوتر هستند، حضور داوطلبان در مهار آتش سوزی زاگرس نشان داد که دغدغه طبیعت در بخشی از جامعه وجود دارد اما شنیدن برخی از موارداز سوی مسئولان واقع تاسفآور است. وقتی آتش سوزی در جنگل رخ میدهد، یک مسئلهداخل سازمانی نیست که تنها یک ارگان را مسئول بدانیم بلکه باید همه دستگاهها با تمام توان در این مسئله ورود کنند و وقت آن نیست که به حساب و کتاب بپردازند.
جنگلها و مراتع ثروت ملی هستند که به همه انسانهای امروزی و فردا تعلق دارد، حفاظت از این منابع یک وظیفه همگانی است که مردم و مسئولان باید نسبت به آن حساس باشند و از بروز بلا برای بروز اختلافات استفاده نکنند.
به تازگی در اخبار بیان شد که جادههایی در دل کوه الوند در همدان کشیده شده که باعث آسیب رساندن به طبیعت کوه شده است. همه ما باید به سرمایهگذاری اهمیت بدهیم اما نباید به نام حمایت از سرمایهگذاری از طبیعت غافل شویم و آن را نادیده بگیریم چرا که طبیعت بزرگترین سرمایه انسان است. بکری طبیعت باعث جذب گردشگر و در نتیجه تولید ثروت میشود، به همین دلیل حفاظت از طبیعت است که سرمایهگذاری به حساب میآید و نباید بنا به هر دلیلی به آن تعرض کرد. هرچه تکنولوژی به پیش رفت انسان در بهرهبرداری از طبیعت حریصتر شد، باید در مقابل
زیادهخواهی انسان ایستاد و از طبیعت به درستی استفاده کرد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ تیر ۹۹ ، ۰۷:۳۷
مجتبی مهرجو
دغدغه مردم در مهار آتش‌سوزی زاگرس از مسئولان بیشتر بود
یک پژوهشگر اجتماعی:

دغدغه مردم در مهار آتشسوزی زاگرس از مسئولان بیشتر بود

شنبه ۱۷ خرداد ۱۳۹۹ ساعت ۱۲:۳۲

یک پژوهشگر اجتماعی گفت: حضور مردم و داوطلبان در مهار آتشسوزی زاگرس نشان داد که دغدغه طبیعت در بخشی از جامعه وجود دارد و البته مردم از دولت در این امر جلوتر هستند.

روحالله مهرجو پژوهشگر اجتماعی در گفتگو با خبرنگار حوزه محیط زیست گروه اجتماعی خبرگزاری آنا با بیان اینکه فعلاً چشم اندازی از مهربانی انسان با طبیعت دیده نمیشود، اظهار کرد: به نظر نمیرسد بتوان مانع از عطش انسان برای رسیدن به راحتی بیشتر و ثروت بیشتر شد و همچنان در سراسر جهان با این پدیده شوم روبهرو هستیم که افراد با قدرت برای ثروتاندوزی به طبیعت تجاوز میکنند.

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه بیاهمیتی انسانها در رفتار با طبیعت نیز به وفور دیده شده و باعث فجایع بزرگی میشود، افزود: آتشسوزی در دل زاگرس که این روزها مهمترین خط محیط زیستی به حساب میآید، بعید نیست که از همین مسئله نشأت گرفته باشد یعنی بیتوجهی انسان جرقه این آتش سوزی بزرگ را روشن کرده است.

مهرجو ادامه داد: بسیاری از موارد دیده شده که افراد در داخل طبیعت و جنگل اقدام به روشن کردن آتش یا انداختن ته سیگار روشن میکنند و همین برای باد کافی است که با دمیدن در آن درختان را از سر راهش کنار بزد تا با سرعت بیشتری دشت و کوه را بپیماید.

این پژوهشگر اجتماعی با بیان اینکه بیتوجهی انسان باعث میشود، طبیعت به خشم آید، خاطرنشان کرد: زمین هر آنچه را که دارد  سخاوتمندانه در اختیار انسان قرار داده است اما انسان اغلب به این سخاوت به عنوان یک وظیفه نگاه میکنند و هر روز بیشتر از او میخواهد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ تیر ۹۹ ، ۰۷:۳۶
مجتبی مهرجو
یادداشت|چند پیشنهاد برای بهبود وضعیت فرهنگ و هنر

خبرگزاری تسنیم، روحالله مهرجو*

هنر یکی از ارکان مهم توسعه همه جانبه به حساب میآید، زیرا جامعه نیازمند به شهروند دغدغهمند دارد و این دغدغه است که هنر را در انواع مختلف خلق میکند. در اصل هنر یکی از ارکان توسعه مفید و یکی از ساختارهایی است که برای  تحقق رشد همهجانبه از آن یاد میشود. همواره هنر زمانی به اوج خود رسیده که همه ارکان جامعه از جمله اقتصاد، سیاست و علم هم در اوج بودند و منجر به خلق آثاری شایسته که امروز گنجینههای بیبدیل به حساب میآیند، شدند.

هنر کلمهای است که معنای گستردهای را به دنبال دارد و هر روز نیز بر وسعت آن افزوده میشود. اگر روزگاری نقاشی، مجسمهسازی و سفالگری و چند رشته محدود به عنوان هنر شناخته میشد، امروز چنان این کلمه وسعت یافته و انسان آن را به حدی رسانده که میتواند هر روز صفحهای جدید بر تاریخ هنر بیفزاید.

دنیای مدرن و محیط خشک صنعتی فضایی نبود که انسان تربیتیافته عصر کشاورزی یا کوچنشینی بتواند آن را تحمل کند؛ بنابراین برای یافتن آرامش و معنابخشی به محیط پیرامونش، به هنر متوسل شد و به خلق آثاری دست میزند که بتواند محیط پیرامون خود را به شکل واقعیاش بازآفرینی کند؛ به همین دلیل است که دولتها و سازمانهای غیر دولتی عمومی چون شهرداریها از هنر با احداث فرهنگسراها در مناطق مختلف شهری حمایت و  فضاهایی را به عنوان گالریها فراهم میکنند و به تقویت انجمنهای هنری میپردازند، اما آیا این اتفاقات کافی است؟ شهرداریها با در اختیار گذاشتن یک گالری برای نمایش آثار یک هنرمند توانستهاند به ارتقای هنر خدمت کنند؟

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ تیر ۹۹ ، ۰۷:۳۵
مجتبی مهرجو