بسم الله
یکی از آداب و رسومی که در همه جوامع بشری وجود دارد، برگزاری مراسم ختم برای تازه در گذشته است، کسانی که عزیزی را از دست داده اند دور هم جمع می شوند تا غم خود را تقسیم کنند یکدیگر را تسلی بخشند. اقوام و آشنایان برای رسیدگی به آنان و تسکین دادنشان دور هم جمع می شوند و هر کاری از دستشان بر بیاید انجام می دهند.
این رسم پسندیده هم مثل خیلی از آداب و رسوم جوامع و ملل در گذر زمان دستخوش تغییراتی بوده است، و جامعه اسلامی ما هم از این تغییرات در فرهنگ تشییع و مراسم ختم متوفی بی نصیب نبوده است.
اما هزار افسوس که این تغییر و تحولات در این زمینه نه تنها مثبت نبوده که به طرز آزار دهنده ای منفی و مخرب بوده است.
این روزها مجلس عزای ما هم چون مجالس عروسی و ولیمه هایمان، تبدیل شده به مجالس خودنمایی، مانور تجملات و تشریفات افراطی و چشم و هم چشمی های ناتمام.
چیزی که در این مجالس به چشم می خورد و خیلی هم آزار دهنده است این است که همه چیز در این مجالس مهم است به جز شخص متوفی، افراد به جای اینکه به فکر او و وحشت شب اول قبرش و رساندن خیری به وی باشند در صدد نمایش داشته های خود هستند.
