چرا خداوند شادی کنندگان را دوست نمی دارد؟

بسم الله

---

دیدگاه دین اسلام در مورد خنده و شادی یک دیدگاه منفی نبوده و هم به گریه و هم به خنده هر دو توصیه شده است منتها برای این دو مقوله شرایط و مقررات و توصیه هایی بیان شده است که با خارج شدن از این معیارها این دو مقوله تبدیل به اعمال و رفتار منفی خواهند شد.

---

شادمانی یکی از هیجان‌های مثبت در آدمی است که بر اندیشه، احساس و رفتار وی اثر می‌گذارد.

شریعت مقدس اسلام با توجه به نیازهای اساسی بشر شادی و نشاط را تحسین و به پیروان خود توصیه می‌کند.

از دیدگاه قرآن و حدیث شادی را به دو دسته ممدوح و مذموم تقسیم می‌کنند. هر آنچه که انسان را به منبع الهی متصل کند و رضای پروردگار در آن باشد مجاز شمرده می‌شود و هر آنچه که جهت نافرمانی خدا و افول شخصیت انسان باشد نکوهش شده است.

عناصر کلیدی شادی پایدار در گرو ایمان، عزت نفس و امید می‌باشد و آنچه از سیره معصومین (علیهم السلام) به دست می‌آید این است که خود آنان انسان‌های متعادل، پرتلاش و بانشاطی بودند و دیگران را نیز به سرزندگی، عمل صالح و فعالیت‌ جمعی تشویق می‌کردند.

..پیام های کوتاه اخلاقی

بسم الله

شیخ را گفتند:«فلان کس بر روی آب می‌رود».

گفت: «سهل است. وزغی و صعوه ای نیز بروی آب می‌رود».

گفتند که: «فلان کس در هوا می‌پرد!»

گفت: «زغنی ومگسی در هوا بپرد».

گفتند: «فلان کس در یک لحظه از شهری به شهری می‌رود».

شیخ گفت: «شیطان نیز در یک نفس از مشرق به مغرب می‌شود، این چنین چیزها را بس قیمتی نیست. مرد آن بود که در میان خلق بنشیند و برخیزد و بخسبد و با خلق ستد و داد کند و با خلق در آمیزد و یک لحظه از خدای غافل نباشد.

نقش مناظرات ائمه (علیهم السلام) در اثبات غدیر

بسم الله

چکیده:

مقاله حاضر در پی اثبات این واقعه تاریخی است که، حضرات معصومین «علیهم السلام» در جاهای متعدد و به مناسبت های مختلف در اثبات حقانیّت امیرالمؤمنین «علیه السلام»، از واقعه غدیر بهره جسته و از هیچ فرصتی کوتاهی نکرده اند.

مقدمه:

واقعه غدیرخم و حدیث آن از نظر سند قابل مناقشه نیست و از احادیث متواتر بوده، که همواره مورد احتجاج حضرات معصومین «علیهم السلام» و برخی از صحابه قرار گرفته است و همچنین متجاوز از 100 تن از صحابه آن را روایت کرده اند. علامه امینی در جلد اول کتاب ارزشمند «الغدیر» غیر از آنکه به آن احتجاجات و مناظرات اشاره داشته اند، 110 تن از صحابه را نام برده (1) و مدارک و منابع آن را از اهل سنت آورده اند و 84 تن از تابعین (2) و 360 تن از علماء و روایاتی که طی قرن ها این حدیث را روایت کرده اند، نیز در همان کتاب ذکر کرده است (3) و دانشمندانی، طرق حدیث غدیر را در کتاب های مستقلی آورده اند، از جمله طبری (4) و ابن عقده (5) که هر کدام کتاب مستقلی در این زمینه تألیف کرده اند. مؤلف کتاب ینابیع المودّة از امام الحرمین ابی المعالی جوینی، استاد غزالی نقل می کند که می گوید: در یک مغازه صحافی کتابی در دست صحافی بود که روی آن نوشته بود المجلد الثامن و العشرون فی طرق حدیث الغدیر و یتلوه المجلد التّاسع و العشرون، یعنی جلد 28 در طرق حدیث غدیر و به دنبال آن جلد 29 خواهد آمد.(6)
بنابراین واقعه غدیرخم از قضایای مسلم تاریخ اسلام بوده و در اصل این قضیه بین شیعه و سنی هیچ اختلافی وجود ندارد. چیزی که وجدان های بیدار و صفحات تاریخ را رنج می دهد، توجیه و تفسیر ناروا از این اتفاق میمون و مبارک است. اکثر علمای اهل تسنن برای موجه جلوه دادن قضایایی که در صدر اسلام در سقیفه، برای جامعه اسلامی اتفاق افتاد، خود را به زحمت انداخته و چون نتوانستند اصل قضیه را منکر شوند به توجیه آن پرداختند. تلاش آنها بر این بود که، واقعه غدیر و جملاتی که در آنجا توسط رسول گرامی اسلام «صلی الله علیه و آله و سلم»، به کار برده شد را، به
گونه ای تفسیر کنند تا با حادثه سقیفه در تنافی نباشد.

«معرفی متفاوت»

 بسم الله

تاریخ نگاران آورده اند: هنگامی که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شریعت خود را بر قبایل عرب عرضه داشت، برخی از آنان گفتند: "اگر ما بر آن چه می‌گویی با تو بیعت کرده و هم پیمان شویم و خدا تو را بر مخالفانت پیروز کند، آیا پس از تو رهبری این امت به دست ما سپرده خواهد شد؟"⁽¹⁾

آن حضرت پاسخ داد: "این امر به دست خداست و خداوند، آن را به هر که بخواهد، واگذار می‌کند."

خداوند نیز امت اسلامی را پس از رسول خویش رها ننمود و امیر المؤمنین (علیه السلام) را به عنوان وصی آن حضرت برگزید. نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز به دستور الهی در هر فرصت و موقعیت و در میان هر گروه و جماعت و در هر جنگ و نبرد، از این حقیقت پرده بر می‌داشت و با عبارات و کلمات مختلف، این پیام الهی را به دیگران می‌رساند ..⁽²⁾

اما در این میان، غدیر از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.

در غدیر آن چه را که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از ابتدای بعثت خویش به صورت پراکنده درباره امیر مؤمنان (علیه السلام) فرموده بود، جمع کرده و یکجا بیان نمود.

افزون بر آن، غدیر ویژگی هایی را درخود جای داده که پیش از آن در تبلیغ‌های دیگر آن حضرت نبود:

1ـ صراحت کلام پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و روشنی مقصود ایشان: آن حضرت در روز غدیر، به کلام تنها اکتفا نفرمود و در عمل نیز مقصود خود را معرفی نمود. ایشان در همان حال که سخن خود را می‌فرمود، دست علی (علیه السلام) را که در جانب راستش ایستاده بود، گرفته و بالا برد و با این عمل نیز شخص مورد نظر خود را به همگان نشان داد.

2ـ نزدیک بودن زمان غدیر به وفات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): آن بزرگوار در ضمن خطبه اش فرمود: "من به زودی به سوی پروردگارم دعوت می‌شوم که آن را خواهم پذیرفت..."⁽³⁾ پوشیده نیست که این گونه سخن در چنین موقعیتی، تأثیر عمیقی بر حاضران گذاشته و حجت را بر همگان تمام و هر عذر و بهانه‌ای را از آنان می‌ستاند.

3ـ وقوع غدیر در میان جمعیت بی نظیری از مسلمانان: رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از مدتی قبل، این حج را به عنوان آخرین حج خویش اعلام فرموده بود. در نتیجه، گروه‌های بسیاری از مسلمانان به مدینه آمدند تا برای آخرین بار همراه پیامبرشان به حج مشرف شوند و عده زیادی نیز در هنگام مناسک به ایشان پیوستند تا از فیض همراهی با رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بهره برند.

سر انجام پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به همراه این خیل عظیم، مناسک حج را به پایان رسانده و راه بازگشت پیش گرفت. هنگامی که آن حضرت به منطقه غدیر خم که محل جدایی راه‌های اهل مدینه از مصریان و عراقیان بود رسید، توقف نموده و به انتظار نشست تا آنان که عقب مانده بودند برسند. هم چنین آن حضرت امر فرمود تا آنان که جلو رفته اند نیز بازگردند. پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) پس از اقامه نماز برخاست و خطبه مهمی ایراد نمود و بدین سان سخن خود را به گوش تمامی آنان رسانید.

متن عربی خطبه غدیر

بِسْمِ اللّه الرَّحْمنِ الرَّحیم

الحمد و الثناء

الْحَمْدُ للّه‏ِِ الَّذی عَلا فی تَوَحُّدِهِوَدَنا فی تَفَرُّدِهِ وَجَلَّ فی سُلْطانِهِ وَعَظُمَ فی أَرْکانِهِ، وَأَحاطَبِکُلِّ شَیْءٍ عِلْما وَهُوَ فی مَکانِهِ، وَقَهَرَ جَمیعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِوَبُرْهانِهِ، حَمیدا لَمْ‏یَزَلْ، مَحْمُودا لا یَزالُ وَمَجیدا لا یَزُولُ،وَمُبْدِئا وَمُعیدا وَکُلُّ أَمْرٍ إلَیْهِ یَعُودُ.

بارِئُ الْمَسْمُوکاتِوَداحِى الْمَدْحُوّاتِ وَجَبّارُ الاْءَرَضینَ وَالسَّماواتِ، قُدُّوسٌ سُبُّوحٌ،رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَالرُّوحِ، مُتَفَضِّلٌ عَلى جَمیعِ مَنْ بَرَأَهُ،مُتَطَوِّلٌ عَلى جَمیعِ مَنْ أَنْشَأَهُ.

یَلْحَظُ کُلَّ عَیْنٍوَالْعُیُونُ لا تَراهُ. کَریمٌ حَلیمٌ ذُو أَناةٍ، قَدْ وَسِعَ کُلَّ شَیْءٍرَحْمَتُهُ وَمَنَّ عَلَیْهِمْ بِنِعْمَتِهِ. لا یَعْجَلُ بِانْتِقامِهِ، وَلایُبادِرُ إلَیْهِمْ بِمَا اسْتَحَقُّوا مِنْ عَذابِهِ.

قَدْ فَهِمَالسَّرائِرَ وَعَلِمَ الضَّمائِرَ، وَلَمْ تَخْفَ عَلَیْهِ الْمَکْنُوناتُ وَلاَاشْتَبَهَتْ عَلَیْهِ الْخَفِیّاتُ. لَهُ الاْءحاطَةُ بِکُلِّ شَیْءٍ وَالْغَلَبَةُعَلى کُلِّ شَیْءٍ وَالْقُوَّةُ فی کُلِّ شَیْءٍ وَالْقُدْرَةُ عَلى کُلِّ شَیْءٍ،وَلَیْسَ مِثْلَهُ شَیْءٌ. وَهُوَ مُنْشِئُ الشَّیْءِ حینَ لا شَیْءَ، دائِمٌ حَیٌّوَقائِمٌ بِالْقِسْطِ، لا إلهَ إلاّ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ.

همـه آنچـه درباره کعبـه، خانـه خـدا بایـد بدانیـم

 بسم الله

- نام‌های دیگر کعبه: البیت العتیق و البیت الله الحرام از نام‌های دیگر کعبه‌اند.

- چشمه زمزم: بنابر روایت‌ها، هنگامی که چشمه زمزم زیر پای اسماعیل از دل زمین جوشید، مردم در این منطقه و به سبب آب آن چشمه جمع شدند و شهر مکه را تشکیل دادند و ابراهیم به فرمان خدا ساختمان کعبه را که در اثر طوفان نوح تخریب شده بود و در آن هنگام اثری از آن نبود، بازسازی کرد.

- در قرآن در مورد کعبه گفته شده است: "اِنَ أَوَل بَیتٍ وُضِعَ لِلنَاسِ لَلَذی بِبَکَّةَ مُبَارَکاً وَهُداً لٍلعَالَمَینَ" (آل عمران). براساس برخی روایتها، ساختمان کعبه ۱۰ بار بنیان شده است. به این ترتیب: بنیان الملائکه، بنیان آدم، بنیان شیث، بنیان ابراهیم و پسرش اسماعیل، بنیان العمالقه، بنیان جرهم، بنیان مضر، بنیان قریش، بنیان عبدالله ابن زبیر و بنیان حجاج ابن یوسف الثقفی.

مهمتـرین اشتـباهات غیـرقابل جبـران دوران نامـزدی

دوران نامزدی در فرهنگ عامه به عنوان خوش ترین دوران زندگی جا افتاده است. دورانی که فلسفه به وجود آمدنش شناخت بیشتر است اما هیجان در آن غلبه دارد. بخشی از اشتباهاتی که در این دوران اتفاق می افتد و گاهی تا آخر عمر گریبانگیر دو طرف می شود، به خاطر همین هیجان زدگی هاست.

بخش دیگر این اشتباهات فرهنگی است. بلاتکلیف بودن یا اختلاف نظر فرهنگی دو خانواده در مورد دوران نامزدی بخشی از این عوامل فرهنگی را تشکیل می دهد. شاید شما در مقابل اشتباه بودن بعضی از این موارد جبهه داشته باشید، فقط با این پیش زمینه این مطلب را بخوانید که هر کدام از این اشتباه ها بعدها منجر به یک مشکل جدی در رابطه همسران شده که حالا در این لیست قرار گرفته است.

متن و ترجمه خطبه غدیر

بسم الله

بخش اول: حمد و ثنای الهی

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی عَلا فی تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فی تَفَرُّدِهِ وَجَلَّ فی سُلْطانِهِ وَعَظُمَ فی اَرْکانِهِ، وَاَحاطَ بِکُلِّ شَیءٍ عِلْماً وَ هُوَ فی مَکانِهِ وَ قَهَرَ جَمیعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِ وَ بُرْهانِهِ،
حَمیداً لَمْ یَزَلْ، مَحْموداً لایَزالُ (وَ مَجیداً لایَزولُ، وَمُبْدِئاً وَمُعیداً وَ کُلُّ أَمْرٍ إِلَیْهِ یَعُودُ).
بارِئُ الْمَسْمُوکاتِ وَداحِی الْمَدْحُوّاتِ وَجَبّارُ الْأَرَضینَ وَ السّماواتِ، قُدُّوسٌ سُبُّوحٌ، رَبُّ الْمَلائکَةِ وَالرُّوحِ، مُتَفَضِّلٌ عَلی جَمیعِ مَنْ بَرَأَهُ، مُتَطَوِّلٌ عَلی جَمیعِ مَنْ أَنْشَأَهُ.
یَلْحَظُ کُلَّ عَیْنٍ وَالْعُیُونُ لاتَراهُ...

بخش اول: حمد و ثنای الهی

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی عَلا فی تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فی تَفَرُّدِهِ وَجَلَّ فی سُلْطانِهِ وَعَظُمَ فی اَرْکانِهِ، وَاَحاطَ بِکُلِّ شَیءٍ عِلْماً وَ هُوَ فی مَکانِهِ وَ قَهَرَ جَمیعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِ وَ بُرْهانِهِ،
حَمیداً لَمْ یَزَلْ، مَحْموداً لایَزالُ (وَ مَجیداً لایَزولُ، وَمُبْدِئاً وَمُعیداً وَ کُلُّ أَمْرٍ إِلَیْهِ یَعُودُ).
بارِئُ الْمَسْمُوکاتِ وَداحِی الْمَدْحُوّاتِ وَجَبّارُ الْأَرَضینَ وَ السّماواتِ، قُدُّوسٌ سُبُّوحٌ، رَبُّ الْمَلائکَةِ وَالرُّوحِ، مُتَفَضِّلٌ عَلی جَمیعِ مَنْ بَرَأَهُ، مُتَطَوِّلٌ عَلی جَمیعِ مَنْ أَنْشَأَهُ.
یَلْحَظُ کُلَّ عَیْنٍ وَالْعُیُونُ لاتَراهُ...

ستایش خدای را سزاست که در یگانگی اش بلند مرتبه و در تنهایی اش به آفریدگان نزدیک است؛ سلطنتش پرجلال و در ارکان آفرینش اش بزرگ است. بى آنکه مکان گیرد و جابه جا شود، بر همه چیز احاطه دارد و بر تمامی آفریدگان به قدرت و برهان خود چیره است.

اعمال شب و روز عید غدیر

بسم الله

ای علی تو نشان هدایت این امتی؛ هر کس تو را دوست بدارد، رستگار شود و هر کس تو را دشمن بدارد، به هلاکت افتد. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)

خداوند پس از غدیر خم برای کسی حجت و عذری باقی نگذاشت.  حضرت فاطمه زهرا (علیهاالسلام)

شب هیجدهم ذیحجه، شب عید غدیر و شب با شرافتى است سیّد در اقبال دوازده رکعت نماز به یک سلام به کیفیتى مخصوص براى این شب با دعائى نقل کرده است. علاقمندان می‌توانند به کتاب اقبال رجوع کنند.

روز هیجدهم روز عید غدیر و عید اللهِ الاکْبَرْ و عید آل محمّد (عَلیهمُ السلام) است و عظیم‌ترین اعیاد است و خداوند مبعوث نفرموده پیغمبرى را مگر آن که این روز را عید گرفته است و حرمت آن را دانسته است. روز عید غدیر نامش در آسمان روز عهد معهود است و نامش در زمین روز میثاق مَاخوذ و جَمع مَشهُود است.

در روایتی آمده که از امام صادق (علیه‌السلام) پرسیدند که آیا مسلمانان غیر از جمعه، عید قربان و عید فطر، عید دیگری دارند. امام فرمود بله عیدى هست که از همه اینها احترامش بیشتر است. آن روزى است که رسول خدا (صَلَّى اللهِ عَلِیهِ وَ آله) امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) را به جانشینی خود معرفی کرد و فرمود که هر کس من مولا و آقاى اویم پس على مولا و آقا و پیشواى اوست و آن روز هیجدهم ذى الحجّه است.

راوى از امام پرسید: در آن روز چه اعمالی باید انجام داد؟

اخلاق معاشرت اجتماعی، نمونه ای از سبک زندگی اسلامی

بنام خالق عشق

معاشرت با مردم در جامعه، مسئله ی بسیار مهمی است و دین مبین اسلام به آن بسیار اهمیت داده است. تعداد زیادی از آیات شریفه ی قرآن و بخش معظمی از روایات پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم و اهل بیت علیهم السلام به این مسئله اختصاص یافته و روش های مناسب و پسندیده ای در معاشرت با مردم در آنها بیان شده است. در منابع روایی شیعه، بخش مستقلی تحت نام «کتاب العشره» و در برخی منابع دیگر، مجلدات متعددی به این امر مهم اختصاص یافته است. (1) امام سجاد علیه السلام در کتاب شریف و وزین صحیفه ی سجادیه و در خلال دعا و مناجات، به صورتی زیبا و حکیمانه به این امور اشاره فرموده اند. از جمله به درگاه الهی عرضه می کنند: وَ اَنْ نُراجِعَ مَنْ هاجَرَنا، وَ اَنْ نُنصِفَ مَنْ ظَلَمَنا، وَ اَنْ نُسَالِمَ مَنل عَادَانَا حَاشَی مَنْ عُودِی فیکَ وَ لَکَ،فَإنَّهُ العَدُوُّ الَّذی لا نُوَالِیهِ، وَ الْحِزْبُ الَّذِی لا نُصَافیهِ. (2) یعنی:به ما توفیق ده تا به کسی که از ما دوری گزیده است، بازگردیم و به کسی که به ما ستم روا داشته است، با انصاف و عدل رفتار کنیم و با کسی که به ما دشمنی کرده است، آشتی کنیم، مگر کسی که در راه تو و برای تو با او دشمنی شده باشد؛ چون او دشمنی است که او را دوست خود نگیریم و از حزب و گروهی است که با او دل پاک نخواهیم داشت.