نوع عشقتان را تعیین کنید!

بنام خالق عشق

---

گاهی اوقات مشکلات زندگی همسران، ناشی از عشقشان است. چگونه؟ نوع عشقتان را پیدا کنید تا بهتر معلوم شود!

---

گاهی عشق و علاقه ی بین همسران،بیشتر بیمارگون است تا ارامش بخش.مراقب باشید اگر محبت تان آزار دهنده است ،اصلاحش کنید.

عشق بین همسران، در طول سالهای زندگی، ممکن است به دلایل متعددی،کم یا زیاد شود. گاهی اوقات عشقی که بین زن و شوهر وجود دارد، عشقی بیمارگون است! یعنی شاید در نگاه اول، عاشقانه به نظر برسد ولی مشکلات متعددی را بر سر راه زوجین قرار میدهد. این نوع عشقها، عشقهای بیمارگون و غیر سالم هستند که در دراز مدت، بر روحیه همسران و نیز بر روابط زناشویی شان، تأثیر گذار است.

 

در اینجا انواع مختلفی از عشق بیمارگون را معرفی میکنیم و به ارائه ی راهکارهایی برای درمان هریک آن ها می پردازیم:

ده نکته اساسی برای یک رابطه همیشگی

بنام خالق عشق

---

رابطه‌ها از طرفی بسیار حساس هستند و از دیگر سو درک آن‌ها نیز بسیار پیچیده است. برخی افراد، تمام عمر را صرف به تعادل رساندن رابطه خود با همسرشان می‌کنند، اما مسئله آن‌قدرها هم دشوار نیست.

---

رابطه با همسر درست مانند یک دستور آشپزی اصولی دارد، رابطه نیز دارای اصول و قواعدی است که با کمک آن‌ها می‌توان آن را به تجربه‌ای ارزشمند و شادی‌آفرین تبدیل کرد.

 

برای یکدیگر احترام قائل شوید: هنگامی که دو نفر همدیگر را ملاقات می‌کنند اولین چیزهایی را که با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند جهان‌بینی، عادت‌ها و رفتارها است. تمام این ویژگی‌ها تبدیل به بخشی از وجود فرد شده‌اند و تغییر آن‌ها تقریباً غیرممکن است.

احترام به این ویژگی‌ها به رابطه شما انرژی می‌بخشد و آن را قدرتمندتر می‌کند، زیرا بدین ترتیب همسرتان به این نتیجه می‌رسد که با فردی زندگی می‌کند که وی را با همان خصوصیاتی که دارد، دوست دارد.

 

از خود فارغ شوید و به شادی او بیندیشید: وقتی همسرتان سفره دلش را برای شما می‌گشاید و از آرزوها و خواسته‌هایش می‌گوید، تلاش کنید تا در حد امکان در جهت خواسته‌های او پیش بروید. این امر موجب تقویت رابطه شما و همسرتان می‌گردد و علت آن نیز این است که وی در حقیقت انتظار مشارکت و پشتیبانی بی‌درنگ شما را نداشته است. بدین ترتیب همسرتان خود را بیشتر از همیشه نزدیک به شما احساس می‌کند.

تحلیل فلسفه انتظار در بیعت غدیر

بسم الله

 

چکیده:

مسأله مطرح شدن وصایت و ولایت بعد از پیامبر اکرم، از حیاتی ترین مسائل اسلام بوده که بدون ابلاغ آن، رسالت ناتمام و بدون سرانجام است. این مأموریت خطیر را پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله و سلم» در خطبه ی غدیر و در سخنرانی ها و کلمات دیگرشان به خوبی انجام دادند، اما جامعه ظرفیت نشان نداد و اهل بیت پیامبر «علیه السلام»، خانه نشین شدند.
خطر برگشت مردم به زمان جاهلیت از سوی پیامبر در خطبه ی غدیر بیان شده بود، امّا سرانجام این مطلب و بیداری جامعه، در زمان امام زمان «عج» محقق می شود؛ یعنی جامعه باید شعور لازم برای پذیرش امام برحق را که از طرف خدا منصوب شده، دارا شود.

17ذی الحجه نزول آیه محبت

بسم الله 

« إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا » (سوره مریم ، آیه 96)

مسلما کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند ، خداوند رحمان محبتی برای آنان در دل ها قرار می دهد.

امام صادق علیه السلام در مورد این آیه فرموده اند:ولایة امیرالمومنین هیَ الودُّ الذی قالَ الله ُ تعالی.

ولایت امیرالمومنین همان محبتی است که خداوند فرموده است.[1]

در بسیاری از کتب حدیث و تفسیر، روایات متعددی در شأن نزول این آیه از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است که نشان می دهد این آیه در مورد علی علیه السلام نازل گردیده است. هرچند بعضی تلاش کرده اند که منکر این مطلب واضح و روشن شوند !

زیارت جامعه کبیره، غلوّ یا ثناء ؟!

بسم الله

زیارت جامعه کبیره، منشور بلند امامت و هدایت است که سیل ‏گونه از کوهسار وجود هادی امت، حضرت ابوالحسن ثالث، علی بن محمد النقی (علیه و علی آبائه و ابنائه افضل الصلوة و السلام) سرازیر شده است. امام هادی علیه ‌السلام بر شیعیان منت نهاده و انعام فرموده است که در گفتار شگرف و ژرف خویش، تکاور و سخن را در مرغزاری از معارف جان پرور الهی به جولان در آورده و از دریای دانش خود بارانی در و گهر بر تارک دوستان راستین سلسله‌ عزیز امامت نثار نموده و در خور عقول ما و نه سزاوار حقیقت امام، گوشه ‌هایی از طرایف بوستان خدا را حکایت فرموده است.

متنی بی‌نیاز از سند

امام عزیز حضرت علی النقی علیه ‌السلام به خواهش یکی از دوستان و شیعیان، برای زیارت امامان معصوم علیهم ‌السلام زیارت جامعه کبیره را تعلیم فرموده ‌اند. بزرگ مردانی چون شیخ صدوق آن را در کتاب «من لایحضره الفقیه»(1) و کتاب «عیون اخبار الرضا علیه ‌السلام»(2) و شیخ طوسی در کتاب «تهذیب الاحکام» (3) نقل کرده ‌اند.(4)

شیوایی کلام و والایی مضمون و دانش و معرفتی که در آن موج می‌ زند خود گویای اصالت این زیارت و معرف دانش ارجمند و الهی گوینده‌ آن است. متن این زیارت به گونه‏ ای است که هر منصفی صدور این معارف بلند را از غیر معصوم محال عادی می‏ داند. افزون بر آن که خطوط کلی آن را با خطوط کلی معارف قرآن کریم که مرجع نهایی در بررسی روایات است هماهنگ می ‏بیند و این، چیزی است که ما را از بحث سندی آن بی ‏نیاز می‏ کند.