خانواده نفرین شده

بسم الله

پدر و مادر، به میزان حقوقی که از قبال فرزندان دارند، به همان میزان هم نسبت به آنها مسئولند و در صورت سرپیچی تعمّدی از آن تکالیف، باعث شقاوت و گسستگی خانواده و در نهایت بروز هرج و مرج در جامعه می شوند. اکثر انسان های خاطی و بزهکار اجتماعی، در خانواده ها و تحت تربیت والدین بی مسئولیت بزرگ شده اند. در این نوشتار مروری بر روایات والدینی می اندازیم که از قوانین اجتماعی و الهی نسبت به فرزندان تخطی نموده اند.

والدینی که آرزو می کنند تا فرزنداشان بمیرد

شخصی به نام جارود می گوید: به امام صادق(علیه السلام) گفتم: من دارای دختران زیادی هستم.
آنگاه امام صادق(علیه السلام) به من فرمود: شاید تو آرزوی مرگ آنها را داشته باشی! باید بدانی چنانچه تو آرزوی مرگ آنها را بنمایی و آنها بمیرند، در این صورت تو اجر و ثواب نخواهی برد و در روز قیامت در حالی که گناهکار هستی خدا را ملاقات خواهی نمود.(1)

والدینی که فرزند خود را از فراگیری واجبات دینی منع می کنند

روزی پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) نگاهی به بعضی از کودکان نمود، آنگاه فرمود: وای بر پدران(2) فرزندان آخرالزمان.
به پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله)گفته شد: مراد شما از این پدران، پدران غیرمسلمان است؟
پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله)به این مضمون فرمود: خیر! مراد من پدران مسلمان است. زیرا این پدران به فرزندان خود واجبات دینی را آموزش نمی دهند و چنانچه این فرزندان به فراگیری واجبات دینی خود اقدام کنند، آن پدران آنها را از این کار منع می نمایند. زیرا این پدران به دانش ناچیز فرزندانشان و بخاطر داشتن متاع ناچیز دنیا راضی شده اند. من از این گونه پدران بیزار هستم و آنها نیز از من بیزار هستند.(3)

راهکار طلایی برای مقابله با ناامیدی

بسم الله

---

رابطه انسان با دعا یک رابطه عمیق و تاریخی و همراه با خلقت انسان است و هیچ گاه در طول تاریخ بشریت، نمی توان انسان را فارغ از دعا و نیایش جستجو کرد.

---

از همان روزهای ابتدایی خلقت آدم علیه السلام که در آن سرای سرسبز و بهشت گونه قرار گرفتند و با مکر و حیله شیطان از درخت ممنوعه تناول کردند و سبب هبوط آنان به کره خاکی شد ، گرفته که حضرت آدم دست به دعا برداشته و با واسطه قرار دادن کلماتی مقدس از خداوند طلب عفو و بخشش نموده است، چنانچه در سوره بقره می خوانیم:

«فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیم:سپس آدم از پروردگارش کلماتى را دریافت نمود؛ و [خدا] بر او ببخشود؛ آرى، او[ست که‏] توبه‏پذیرِ مهربان است.»[البقرة: 37]

تا سراسر زندگی آدمی که هیچ گاه خود را از دعا و مناجات با خداوند بی نیاز ندیده است و همیشه از دعا به عنوان سلاحی قدرتمند برای مبارزه با مشکلات و رسیدن به موفقیت های گوناگون استفاده می کرده است.

تصاویر بسیار قدیمی و دیده نشده از مکه مکرمه

 بسم الله

مردم تشنه آنند!

بسم الله

قرآن مجید معجزه همیشه جاویدان خاتم الانبیاء کتابی است که هر آن چه نیاز جامعه بشری است در آن بیان شده است . از آن جا که قرآن منطبق با فطرت پاک بشری است،روح مردم جهان تشنه معارف بی پایان و بی بدیل قرآن کریم است .

قرآن مجید، یگانه کتابی است که منطبق با فطرت پاک و عقل بشری و سخنان و کلامش بر دل انسان های آزاد اندیش می نشیند و این گونه انسان ها از شنیدن آوایش غرق شور و لذت می شوند .

 

بسیاری از کسانی که مجذوب و شیفته اسلام شدند به خاطر شنیدن و خواندن و تامل و تفکر در آیه ها و سوره های قرآن بود .

قرآن تنها کتابی است که هرگز از طراوت و شادابی و تازگی آن ذره ای کاسته نخواهد شد و هرگز معارف بی پایان و بی بدیلش به پایان نخواهد رسید .

نوحه‌خوانی که موسس بزرگترین مرکز فقه آل محمد (علیهم السلام) شد

بسم الله

نوحه‌خوانی که موسس بزرگترین مرکز فقه آل محمد (علیهم السلام) شد
امام: کار ایشان کمتر از تأسیس جمهوری اسلامی نبود
خاطره آیت الله بهجت از کرامت شیخ با مدد تربت سیدالشهدا (علیه السلام)

 امروز سالروز وفات آیت الله حائری یزدی موسس حوزه علمیه قم است و در وصف او همین بس که نام چند مرجع تقلید صاحب نام همچون امام خمینی و حضرات آیات اراکی، گلپایگانی و مرعشی نجفی را در زمره شاگردان او نوشته‌اند کسی که امام خمینی درباره‌اش می‌نویسد: استاد معظم و فقید مکرم جناب حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، سیره اش تالی تلو سیرة رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) بود.

به گزارش رجانیوز، آیت الله حائری یزدی از جمله بزرگانی است که عالمان بزرگ شیعی در وصف او سخن به میان آورده‌اند و شنیدنی‌هایی از او نقل کرده‌اند اما آنچه که در میان ویژگی‌های برجسته این عالم فرزانه جلوه‌گری می‌کند عشق و محبت او به اهل بیت علیهم‌السلام خصوصا سید و سالار شهیدان است.

اعمال شب و روز دحوالارض

بسم الله

«دحو الارض» مطابق با بیست و پنجم ماه ذی‌القعده، روزی است که خداوند با نظر به کره زمین، به جهان خاکی حیات بخشید، از این روز، بخش‌هایی از کره زمین ـ که سراسر از آب بود ـ شروع به خشک شدن کرد تا کم کم به شکل یک چهارم خشکی‌های امروزی درآمد.

 

مطابق روایات، اولین نقطه ای که از زیر آب سر برآورد، مکان کعبه شریف و بیت الله الحرام بود.

«دَحو» به معنای گسترش است و برخی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی اش تفسیر کرده‌اند، منظور از «دحوالارض» (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب‌های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود، این آب‌ها، به تدریج در گودال‌های زمین جای گرفتند و خشکی‌ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده‌تر شدند.

از سوی دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی‌ها و بلندی‌ها یا شیب‌های تند و غیرقابل سکونت بود، بعدها باران‌های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره‌ها گستردند، اندک اندک زمین‌هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان، کشت و زرع پدید آمد، مجموع این گسترده شدن، «دحو الارض» نام‌گذاری می‌شود.

از امیرالمومنین علیه‌السلام روایت شده است که فرمودند: «نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست وپنج ذی القعده بود. کسی که در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است خواهد داشت.»

به نظر برخی از مفسران، آیه 30 سوره نازعات «وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا»، به همین واقعه اشاره دارد، گذشته از واقعه دحوالارض، رویدادهای دیگری نیز در این روز رخ داده‌اند که اهمیت آن را دو چندان کرده است؛ از جمله:

- میلاد حضرت ابراهیم علی نبینا وآله وعلیه‌السلام

- میلاد حضرت عیسی مسیح علیه‌السلام

- خروج رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم از مدینه به همراه هزاران حاجی به سوی مکه، به قصد حجة الوداع. در این سفر وجود مقدس حضرت زهرا سلام الله علیها و نیز تمامی همسران پیامبر(ص) نیز ایشان را همراهی می‌کردند.

-در روایتی نیز آمده است که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه‌الشریف در همین روز قیام خواهد کرد.

 اعمال شب و روز دحو الارض

 *روزه: یکی از آن چهار روز است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است، در روایتی روزه‏اش مثل روزه هفتاد سال است و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال است، هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت به سر آورد از برای او عبادت صد سال نوشته شود، از برای روزه‏دار این روز هر چه در میان آسمان و زمین است استغفار کند، این روزی است که رحمت خدا در آن منتشر شده، از برای عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیاری است. 

* نماز: نمازی که در کتب شیعه قمیین روایت شده است، آن دو رکعت است، در وقت چاشت در هر رکعت بعد از «حمد»، پنج مرتبه «توحید» و «الشمس» بخواند و بعد از سلام نماز بخواند «لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ»، پس دعا کند و بخواند «یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی عَثْرَتِی یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِی وَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی وَ مَا عِنْدِی یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ» .

*دعا: خواندن این دعا است که شیخ در «مصباح» فرموده، خواندن آن مستحب است:

«اللَّهُمَّ دَاحِیَ الْکَعْبَةِ وَ فَالِقَ الْحَبَّةِ وَ صَارِفَ اللَّزْبَةِ وَ کَاشِفَ کُلِّ کُرْبَةٍ أَسْأَلُکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ مِنْ أَیَّامِکَ الَّتِی أَعْظَمْتَ حَقَّهَا وَ أَقْدَمْتَ سَبْقَهَا وَ جَعَلْتَهَا عِنْدَ الْمُؤْمِنِینَ وَدِیعَةً وَ إِلَیْکَ ذَرِیعَةً وَ بِرَحْمَتِکَ الْوَسِیعَةِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ الْمُنْتَجَبِ فِی الْمِیثَاقِ الْقَرِیبِ یَوْمَ التَّلاقِ فَاتِقِ کُلِّ رَتْقٍ وَ دَاعٍ إِلَی کُلِّ حَقٍّ وَ عَلَی أَهْلِ بَیْتِهِ الْأَطْهَارِ الْهُدَاةِ الْمَنَارِ دَعَائِمِ الْجَبَّارِ وَ وُلاةِ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ وَ أَعْطِنَا فِی یَوْمِنَا هَذَا مِنْ عَطَائِکَ الْمَخْزُونِ غَیْرَ مَقْطُوعٍ وَ لا مَمْنُوعٍ [مَمْنُونٍ‏] تَجْمَعُ لَنَا بِهِ التَّوْبَةَ وَ حُسْنَ الْأَوْبَةِ یَا خَیْرَ مَدْعُوٍّ وَ أَکْرَمَ مَرْجُوٍّ یَا کَفِیُّ یَا وَفِیُّ یَا مَنْ لُطْفُهُ خَفِیٌّ الْطُفْ لِی بِلُطْفِکَ وَ أَسْعِدْنِی بِعَفْوِکَ وَ أَیِّدْنِی بِنَصْرِکَ وَ لا تُنْسِنِی کَرِیمَ ذِکْرِکَ بِوُلاةِ أَمْرِکَ وَ حَفَظَةِ سِرِّکَ وَ احْفَظْنِی مِنْ شَوَائِبِ الدَّهْرِ إِلَی یَوْمِ الْحَشْرِ وَ النَّشْرِ وَ أَشْهِدْنِی أَوْلِیَاءَکَ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِی وَ حُلُولِ رَمْسِی وَ انْقِطَاعِ عَمَلِی وَ انْقِضَاءِ أَجَلِی اللَّهُمَّ وَ اذْکُرْنِی عَلَی طُولِ الْبِلَی إِذَا حَلَلْتُ بَیْنَ أَطْبَاقِ الثَّرَی وَ نَسِیَنِیَ النَّاسُونَ مِنَ الْوَرَی وَ أَحْلِلْنِی دَارَ الْمُقَامَةِ وَ بَوِّئْنِی مَنْزِلَ الْکَرَامَةِ وَ اجْعَلْنِی مِنْ مُرَافِقِی أَوْلِیَائِکَ وَ أَهْلِ اجْتِبَائِکَ وَ اصْطِفَائِکَ وَ بَارِکْ لِی فِی لِقَائِکَ وَ ارْزُقْنِی حُسْنَ الْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ بَرِیئا مِنَ الزَّلَلِ وَ سُوءِ الْخَطَلِ اللَّهُمَّ وَ أَوْرِدْنِی حَوْضَ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ اسْقِنِی مِنْهُ مَشْرَبا رَوِیّا سَائِغا هَنِیئا لا أَظْمَأُ بَعْدَهُ وَ لا أُحَلَّأُ وِرْدَهُ وَ لا عَنْهُ أُذَادُ وَ اجْعَلْهُ لِی خَیْرَ زَادٍ وَ أَوْفَی مِیعَادٍ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ اللَّهُمَّ وَ الْعَنْ جَبَابِرَةَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ بِحُقُوقِ [لِحُقُوقِ‏] أَوْلِیَائِکَ الْمُسْتَأْثِرِینَ اللَّهُمَّ وَ اقْصِمْ دَعَائِمَهُمْ وَ أَهْلِکْ أَشْیَاعَهُمْ وَ عَامِلَهُمْ وَ عَجِّلْ مَهَالِکَهُمْ وَ اسْلُبْهُمْ مَمَالِکَهُمْ وَ ضَیِّقْ عَلَیْهِمْ مَسَالِکَهُمْ وَ الْعَنْ مُسَاهِمَهُمْ وَ مُشَارِکَهُمْ اللَّهُمَّ وَ عَجِّلْ فَرَجَ أَوْلِیَائِکَ وَ ارْدُدْ عَلَیْهِمْ مَظَالِمَهُمْ وَ أَظْهِرْ بِالْحَقِّ قَائِمَهُمْ وَ اجْعَلْهُ لِدِینِکَ مُنْتَصِرا وَ بِأَمْرِکَ فِی أَعْدَائِکَ مُؤْتَمِرا اللَّهُمَّ احْفُفْهُ بِمَلائِکَةِ النَّصْرِ وَ بِمَا أَلْقَیْتَ إِلَیْهِ مِنَ الْأَمْرِ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ مُنْتَقِما لَکَ حَتَّی تَرْضَی وَ یَعُودَ دِینُکَ بِهِ وَ عَلَی یَدَیْهِ جَدِیدا غَضّا وَ یَمْحَضَ الْحَقَّ مَحْضا وَ یَرْفِضَ الْبَاطِلَ رَفْضا اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَی جَمِیعِ آبَائِهِ وَ اجْعَلْنَا مِنْ صَحْبِهِ وَ أُسْرَتِهِ وَ ابْعَثْنَا فِی کَرَّتِهِ حَتَّی نَکُونَ فِی زَمَانِهِ مِنْ أَعْوَانِهِ اللَّهُمَّ أَدْرِکْ بِنَا قِیَامَهُ وَ أَشْهِدْنَا أَیَّامَهُ وَ صَلِّ عَلَیْهِ [عَلَی مُحَمَّدٍ] وَ ارْدُدْ إِلَیْنَا سَلامَهُ وَ السَّلامُ عَلَیْهِ [عَلَیْهِمْ‏] وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ»

نقش مولی علی (علیه السّلام) در جنگ خیبر

بسم الله

در فاصلۀ سی و دو فرسنگی شمال مدینه، جلگه وسیع و حاصلخیزی قرار داشت که آنرا «وادی خیبر» می‌نامیدند، ملّت یهود پیش از بعثت برای سکونت در آن نقطه دژهای هفتگانه محکمی ساخته بودند.
یهودیان آن منطقه بخاطر موقعیّت مناسب محلّ، در امور زراعت و جمع ثروت و تهیه سلاح، مهارت کاملی پیدا کرده بودند، جمعیت آن‌ها بالغ بر بیست هزار نفر بود که در میان آن‌ها جنگاوران بسیاری به چشم می‌خورد.[1]
از آنجا که یهودیان خیبر در توطئه‌های گذشتۀ مشرکان،‌ ؟؟؟ به آن‌ها کمک کرده بودند، و در جنگ احزاب نیز با کمک‌های مالی یهود از تمام عربستان مشرکان را جمع کرده بودند، پیامبر اسلام تصمیم گرفتند که این کانون توطئه را بر چینند. لذا «غیله لیثی» را در مدینه جانشین خود قرار دادند و پرچم سفیدی به دست حضرت علی (علیه‌السّلام) داده و فرمان حرکت را صادر نمودند. این حرکت در ماه صفر سال هفتم هجرت انجام شد.[2]
دژهای هفتگانۀ خیبر هر کدام نام مخصوصی داشتند که عبارتند از: ناعم، قموص، کتیبه، نسطاة، شق، وطیح، سلالم. همچنین برای حفاظت از این دژها، در کنار هر کدام از آن‌ها برج مراقبت ساخته شده بود، تا نگهبانان برج‌ها، جریان خارج قلعه را به داخل گزارش دهند، و نوع ساختمان قلعه‌ها به گونه‌ای بود که ساکنان آن‌ها بر بیرون قلعه تسلّط کامل داشتند و با منجنیق و غیره می‌توانستند دشمن را سنگباران کنند.[3]

تصاویر/ عملیاتی که تشنگی در آن موج می‌زد

بسم الله

این تصاویر که شاخصه آن قمقمه و ظرف آب و در یک کلام عطش است و حماسه سازان این تصاویر رزمندگان گردان شهادت لشگر 27 محمد رسول الله(صلی الله علیه وآله) هستند که در عملیات کربلای یک در محور عمومی شهر مهران گرفته شده است.

  بی سیم‌ها از حالت سکوت رادیویی خارج شد و فرمانده‌ای که آن طرف، گوشی را به دست داشت مدام همه گردان‌ها را به گوش می‌کرد و وضعیت را جویا می‌شد و تک تک فرمانده‌هان اعلام وضعیت می‌کردند.

رمز عملیات اعلام شد؛ به نام نامی علمدار کربلا ابالفضل العباس (علیه السلام)به دشمن بعثی حمله کنید: یا اباالفضل... یا ابالفضل... یاابالفضل...

ماجرای قبر و برزخ/نحوه مواجهه برزخیان با متوفیان

آیت الله جوادی آملی در تفسیر آیه 154 سوره بقره با بیان اینکه مرگ انتقال از نشئه‌ به نشئه دیگر است نه زوال، به تبیین موضوعاتی همچون نحوه مواجهه برزخیان با متوفّیان، برزخ بودن قبر در اصطلاح متکلمان، دلالت قرآن کریم به حیات پس از مرگ کافران، نحوه مواجهه برزخیان با متوفّیان می پردازد.

آیت الله جوادی آملی در بخشی از تفسیر آیه 154 سوره بقره (وَلاَ تَقُولُوا لِمَن یُقْتَلُ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْیَاءٌ وَلَکِن لاَ تَشْعُرُونَ﴾که ناظر به بحث شهید است، می گوید: ... درباره مرگ در جبهه، عدّه‌ای که منکر حیات بعد از موت هستند مرگ را نابودی و زوال می‌پنداشتند و عدّه‌ای هم که معتقد به حیات بعد از مرگ بودند، این مرگ را یک نحوه محرومیت می‌پنداشتند؛ بنابراین از حضور در جنگ علیه کفر دریغی داشتند، می‌گفتند: انسان که در جبهه می‌میرد یا نابود می‌شود یا محروم می‌گردد... قرآن کریم درباره هر دو مطلب نظر مثبت داد، فرمود: انسان با مرگ نابود نمی‌شود اولاً محروم نخواهد شد ثانیاً، بلکه به حیات برتر و روزی بهتر می‌رسد.

دری به بهشت

 

بسم الله