دستور صریح امام علی علیه السلام برای کمک به غزه
بسم الله
امام علی (علیه السلام) خطاب به حسنین (علیهما السلام) می‌فرمایند: "حق بگویید و برای ثواب کار کنید و خصم ستمگر باشید و یار ستمدیده".
گاه با خود می‌اندیشم اگر هر کس به حق خود از زندگی قانع بود هیچ گاه جنگی به پا نمی‌شد. اگر ما انسان‌ها بر اساس فطرت پاک خویش پیش می‌رفتیم هیچ کودکی در جنگ یتیم نمی‌شد و هیچ پدر و مادری شاهد مرگ فرزندان خویش در زیر رگبار توپ و تانک و اسلحه نبودند.
سال‌هاست فلسطین به خاطر طمع مشتی آدم‌های حیوان‌صفت رنگ آرامش به خود ندیده است. سال‌هاست کودکان فلسطینی زیر چکمه‌های ابر قدرتان له می‌شوند و خون پاکشان زمین را آبیاری می‌کند و این همه تنها به خاطر این است که عده‌ای معدود قدرت را در دست گرفته و نا حق را حق جلوه داده و معنای عدالت را تغییر داده‌اند. مگر می‌شود کسی کودکی را در خون و خاک ببیند و لبخند زند؟! مگر امکان دارد زجه‌های مادری را دید و خندید؟! چه بر سر انسان‌ها آمده است؟؟امام علی (علیه السلام) می‌فرمایند: "به خدا سوگند اگر هفت اقلیم را با هر آنچه در زیر افلاک آن است به من دهند، بدین شرط که با گرفتن پوست جوی از دهان مورچه‌ای نافرمانی خدا کنم، هرگز چنین نخواهم کرد". (منتخب میزان الحکمه، ص 351، ح 3879)
صحنه‌ای را هرگز نمی‌توانم هضم کنم. وقتی که دیدم زنان و مردان اسرائیلی بساط پیک نیک خود را در جایی مشرف به غزه پهن کرده‌اند تا بمباران شهر را از نزدیک ببینند. با هر بمبی فریاد خوشحالیشان بلند می‌شد و با هر انفجاری خنده بر لبانشان نقش می‌بست. باور کردن این سینمای مجانی برایم ممکن نیست.
رابطه ما و فلسطین
در کنار طنین مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیلی که این روزها در جای جای جهان شنیده می‌شود برخی نیز، شاید، بی هیچ تأملی می‌گویند: قضایای فلسطین، لبنان، عراق، افغانستان و ... به ما چه ربطی دارد. کشور ما آن‌قدر مشکل دارد که دیگر نیازی نیست به فکر دیگر نقاط باشد. دولتمردان ما اگر می‌توانند به داد مردم خودشان برسند که در فقر و ناداری زندگی می‌کنند. چرا باید در این اوضاع وانفسا بودجه‌ای را برای کمک به سایر کشورها اختصاص دهیم؟!
کسانی که این شبهات را مطرح می‌کنند گویا سرشان را همانند کبک در برف فرو برده و متوجه عمق فاجعه نیستند. اینان متوجه نیستند که اشغال لبنان، فسطین، عراق و افغانستان مقدمه‌ای است برای حمله به ایران و شروع جنگ در کشور عزیزمان. اینان فراموش کرده‌اند یا نشنیده‌اند که اسلام دینی است طرفدار ستمدیدگان و دشمن ستمگران. رهبران اسلام همواره به پیروان خویش فرمان داده‌اند از ستمدیدگان حمایت کرده و در برابر ظالمان ایستادگی نمایند. رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) فرمودند: "هر که دادِ ستمدیده را از ستمگر بگیرد، در بهشت با من یار و همنشین خواهد بود". (منتخب میزان الحکمه، ص 353، ح 3901)
بیایید خود را جای مردم این بلاد بگذاریم. بیایید تصور کنیم که به جای کودکان غزه، اطفال ما زیر موشک‌های اسرائیلیان جان می‌دادند. بیایید روزهای هشت سال دفاع مقدس را به یاد آوریم. شب‌هایی که از ترس حمله هوایی به شهرها خواب به چشمانمان نمی‌آمد. روزگارانی که مردانمان در میدان جنگ جان می‌دادند، مجروح می‌شدند و یا اسیر می‌گشتند. در آن زمان اگر فریاد حمایت مردم دیگر کشورها به گوشمان می‌رسید چقدر می‌توانست تسکین‌دهنده روحمان باشد، چقدر می‌توانست نیروی دوباره برای جنگیدن به ما بدهد. شاید اگر حمایتی بود در این جنگ پیروز می‌شدیم و نیازی به امضای قطعنامه نبود.
اکنون نیز مردم فلسطین، لبنان، عراق، افغانستان حال آن روزهای ما را دارند. شنیدن اخبار حمایت‌های جهانی است که نیروی مقاومت را در آنان زنده‌تر می‌سازد و به آنان انگیزه می‌دهد.
امام علی (علیه السلام) خطاب به حسنین (علیهما السلام) می‌فرمایند: "حق بگویید و برای ثواب کار کنید و خصم ستمگر باشید و یار ستمدیده". (منتخب میزان الحکمه، ص 353، ح 3902)
چرا اسرائیل قدرت گرفت؟
به راستی چرا اسرائیل قدرت گرفت؟ چه چیز باعث شده است تا آنان روز به روز قدرتمندتر شوند؟! پاسخ این سوال را می‌توان در فرمایشی از امام صادق (علیه السلام) دید که فرمودند:
"اگر بنی امیه کسی را نمی‌یافتند که برایشان بنویسد و مالیات جمع‌آوری کند و برایشان بجنگد و در جماعتشان حاضر شود، هرگز نمی‌توانستند حق ما را سلب کنند".
حکایت اسرائیل در دوران ما همانند بنی امیه در دوران امامانمان است. اگر امروز آمریکا و کشورهای عربی و اروپایی از اسرائیل حمایت نمی‌کردند هرگز نمی‌توانستند تا امروز پیش بیایند. اگر کسی نبود که ابزار جنگی برای اسرائیلیان مهیا کند، اگر سرمایه مالی نداشتند و ... هرگز نمی‌توانستند بدون هیچ واهمه‌ای به پیش روند. اما در کنار این‌ها اطمینان داریم که همان‌طور که بنی امیه نابود شد اسرائیل نیز نابود می‌گردد حتی اگر تمام دنیا پشتش باشد چرا که خدا حامی فلسطینیان است و صدای مستضعفان را می‌شنود.
امام علی (علیه السلام) در این باره فرموده‌اند: "برای زوال نعمت و شتاب خشم و انتقام خدا، هیچ چیز کارگرتر از ستمگری نیست، زیرا خداوند دعای ستمدیدگان را می‌شنود و همواره در کمین ستمگران است". (منتخب میزان الحکمه، ص 351، ح 3881)
نتیجه
فلسطین جزئی از ماست. نباید آنان را به حال خود واگذاشت. باید هرطور که می‌توانیم به آنان کمک کنیم که یاری مظلوم در اسلام وظیفه‌ای است بر گردن تک تک مسلمانان. لبخند رضایت کشوهای عربی در مقابل این جریان دیر یا زود خشم خدا را نصیبشان خواهد ساخت.
قال الرضا علیه السلام: "و لو أن رجلا قتل بالمشرق فرضی بقتله رجل فی المغرب لکان الراضی عند الله عز و جل شریک القاتل"؛ اگر مردى در مشرق کشته شود و مردى در مغرب راضى به قتل او باشد در نزد خدا راضى، شریک قاتل است". (عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج 1، ص 272)
کمی با خود بیندیشیم این چند وقت که داریم اخبار غزه را می شنویم چه حسی به ما دست می دهد؟
میزان ناراحتی و انزجار ما از اسرائیل چقدر است؟
عده ای را دیده ایم که خوشحال می شوند و می خواهند غزه و لبنان از کره زمین محو شوند در مقابل این افراد چه واکنشی نشان داده ایم؟
نظرات خود را با در میان بگذارید که: برای غزه چه کار کنیم؟ آیا لعن و نفرین اسرائیل کافی است ؟ برای مقابله با اسرائیل چه کنیم؟
اگر نسبت به این جنایات بی تفاوتیم و یا خرسندیم حواسمان هست که در گناهشان شریکیم؟
