بسم الله
امام علی (علیه السلام) خطاب به حسنین (علیهما السلام) می‌فرمایند: "حق بگویید و برای ثواب کار کنید و خصم ستمگر باشید و یار ستمدیده".
گاه با خود می‌اندیشم اگر هر کس به حق خود از زندگی قانع بود هیچ گاه جنگی به پا نمی‌شد. اگر ما انسان‌ها بر اساس فطرت پاک خویش پیش می‌رفتیم هیچ کودکی در جنگ یتیم نمی‌شد و هیچ پدر و مادری شاهد مرگ فرزندان خویش در زیر رگبار توپ و تانک و اسلحه نبودند.
سال‌هاست فلسطین به خاطر طمع مشتی آدم‌های حیوان‌صفت رنگ آرامش به خود ندیده است. سال‌هاست کودکان فلسطینی زیر چکمه‌های ابر قدرتان له می‌شوند و خون پاکشان زمین را آبیاری می‌کند و این همه تنها به خاطر این است که عده‌ای معدود قدرت را در دست گرفته و نا حق را حق جلوه داده و معنای عدالت را تغییر داده‌اند. مگر می‌شود کسی کودکی را در خون و خاک ببیند و لبخند زند؟! مگر امکان دارد زجه‌های مادری را دید و خندید؟! چه بر سر انسان‌ها آمده است؟؟