مدیریت آسیب های فضای مجازی با آگاهی بخشی

مطبوعات کشور به طور روزانه مهمترین و برجسته ترین رخدادهای داخلی و خارجی را پوشش می دهند. این در حالی است که بخش زیادی از خبرها، یادداشت ها، گزارش ها، گفت وگوها و ... به انعکاس شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه اختصاص می یابد؛ موضوعی که توجه ویژه به آن اهمیتی فزاینده دارد.

گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ موضوع های یادشده را که انعکاس قابل توجهی در روزنامه های صبح دوشنبه 22 آبان 1396داشت؛ با هدف آگاهی بخشی و اطلاع رسانی بررسی کرده است.

** آسیب شناسی فضای مجازی و نقش خانواده ها
بسیاری از خانواده ها فرصت و توان کافی برای شناخت دقیق فضاهای مجازی و کاربردهای آن را به دست نیاورده اند و آشنا نبودن آنها در برابر استفاده روزمره فرزندان از این فضا، نگرانی هایی را در این ارتباط سبب شده است. در این زمینه ضرورت دارد نهادهای فرهنگی، اجتماعی و آموزشی برای رویارویی با آسیب های احتمالی فضای مجازی، مشارکتی همگانی داشته باشند.

روزنامه «ایران» در مطلبی با عنوان«واقعیت فعالیت کودکان در فضای مجازی را باید پذیرفت» به گفت وگو با کارشناسان پرداخت و نوشت: در مدت 12 سالی که درگیر حوزه کودک و نوجوان هستم، همیشه بحث ورود کودکان و نوجوانان به فضای مجازی جزو موضوع‌های ممنوعه بود و با اینکه 60 درصد کودکان و نوجوانان زیر 18 سال کشور سیم کارت دارند و وارد فضای مجازی می‌شوند، نهادها و سازمان‌هایی مانند آموزش و پرورش صورت مسأله را پاک می‌کردند و البته هنوز هم عده‌ای معتقدند نباید کودکان و نوجوانان به فضای مجازی ورود کنند، ولی باید گفت استفاده کودکان و نوجوانان از فضای مجازی یک واقعیت اجتماعی است و باید آن را بپذیریم و به آن بپردازیم. اگر تاکنون برای ورود کودک و نوجوان به فضای مجازی نیز کارهایی انجام شده نتیجه تلاش خودجوش بخش خصوصی است، هرچند برای همین میزان فعالیت بخش خصوصی نیز نهادهایی مانند آموزش و پرورش مانع تراشی و برای اعطای مجوز آنها را گرفتار دور باطل می‌کنند.

در ادامه این گفت وگو می خوانیم: هر کودک و نوجوانی به شیوه و روش خود موضوعی را یاد می‌گیرد تا به هدف تعریف شده‌اش برسد، به‌ عنوان مثال کودکی که به روش بازی مطلبی را می‌آموزد از این‌رو در زیست بوم به‌ دنبال بازی می‌رود. یا کودک و نوجوان دیگری از طریق محتوای متنی به خواسته خود می‌رسد و... بنابراین در این سند باید مسیر یادگیری درستی تعریف و راه‌های متفاوتی برای یادگیری در نظر گرفته شود تا کودک و نوجوان خود مسیر یادگیری را انتخاب کرده و به هدفش برسد. اگر این آزادی انتخاب مسیر تعریف نشود کودک و نوجوان ما راضی نشده و به‌ دنبال راه‌ها و شیوه‌های مورد نظر خود می‌گردد و از این‌رو به ابزارهایی روی خواهد آورد که ممکن است خطراتی وی را تهدید کند.60 درصد کودکان و نوجوانان زیر 18 سال کشور سیم کارت دارند و وارد فضای مجازی می‌شوند هنوز هم عده‌ای معتقدند نباید کودکان و نوجوانان به فضای مجازی ورود کنند، ولی باید گفت استفاده کودکان و نوجوانان از فضای مجازی یک واقعیت اجتماعی است و باید آن را بپذیریم و به آن بپردازیم. این سند می تواند به خانواده ها کمک کند تا کودکان و نوجوانان آنها به محتوای مناسبی دسترسی پیدا کنند ولی بحث آزادی انتخاب مسیر برای یادگیری مورد غفلت واقع شده است. آزادی انتخاب مسیر یادگیری پیش نیاز این سند است، چرا که هر چقدر هم تلاش کرده محتوای خوبی تهیه شود ولی در استفاده از آن اجبار باشد بی اثر خواهد بود.