می خواهند حاج محمود را ترور کنند

 بسم الله

---

"هفت‌تیر کشی مداح معروف در اتوبان بابایی"، "شلیک محمود کریمی به یک زوج جوان"، "تیراندازی مداح گران در اتوبان"، "شلیک یک مداح خیلی معروف"، "آیا محمود کریمی مجوز حمل اسلحه داشته است؟"، " آیا همه مداح‌ها اسلحه داده‌اند؟"، "جایگاه‌ مداح‌ها در حکومت و مردم" و ...

---

عناوین بالا فقط بخش کوچکی از تیترهای بی‌نهایت رسانه‌های خودی و غیرخودی و حتی معاند درباره حادثه‌ای که محمود کریمی، مداح معروف در آن دخیل بوده، محسوب می‌شود. حادثه‌ای که ظاهرا با ایجاد مزاحمت آغاز شده و با شلیک‌های متعدد پایان یافته است. حادثه‌ای که هیچ تلفاتی نداشته اما تبعات داشته است. همین حادثه‌ بهانه‌ای شد تا چند نکته‌ای را یادآوری کنیم.

1. محمود کریمی، مداح مشهور اهل بیت (ع) است و چه بخواهد و چه نخواهد برای بسیاری از جوانان و اقشار جامعه الگو محسوب می‌شود و وظیفه دارد که در کوچکترین رفتارش حتی در بحرانی‌ترین مکان و زمان زندگی‌اش بیشترین دقت را کند. موضوع عصبانیت او و شلیک به طرف کسی که سلاح در دست نداشته جدای از اینکه یک حرکت نامعقول است، رفتاری دور از اخلاق محسوب می‌شود. دوستان محمود کریمی (و نه خود وی) مدعی هستند برای خانواده او مزاحمتی ایجاد و محمود کریمی مجبور به استفاده از سلاح شده است. در این مورد نیز ابهامات بسیاری وجود دارد اما حتی با فرض صحیح بودن این ادعا استفاده از سلاح و شلیک به سمت خودروی یک هموطن کاری ناپسند بوده و این در حالی است که کریمی با اختیار خود خودرو را متوقف کرده و می‌توانسته این کار را نکند. همچنین مجوز حمل اسلحه حتی برای نظامیان به معنای داشتن مجوز تیراندازی نیست و کریمی از نظر قانون هم کاری غیر قانونی کرده است.

بیست و پنجم ربیع الاول جنگ دومه الجندل

 بسم الله

در این روز در سال پنجم هجری در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم غزوه دومه الجندل اتفاق افتاد[1]. در اراضی دومه الجندل گروهی از اشرار همدست شده و به کاروانها حمله میکردند. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سباع بن عرفطه غفاری را روز 25 ربیع الاول در مدینه به جای خود قرار داد  و با هزار رزمجو بیرون آمدند تا به آن نواحی رسیدند. راهزنان چون متوجه آمدن آن حضرت شدند  فرار کردند. مسلمانان اموال آنان را برداشتند و در بیستم ربیع الثانی وارد مدینه شدند[2].

عبدالرحمن بن ابی لیلی می گوید:من با ابو موسی اشعری از دومة الجندل عبور می کردیم . ابو موسی به من گفت:زمانی که با پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم به دومة الجندل رسیدیم آن حضرت به من فرمود:" در این مکان دو تن از بنی اسراییل حکم به جور کردند، و به زودی در میان امت من دو تن در این مکان به جور حکم می نمایند

راوی میگوید: ابوموسی و و عمروعاص برای حکمیت در صفین به دومة الجندل رفتند و میان علی بن ابیطالب علیه السلام و معاویه ملعون حکم کردند. بعد از ماجرای حکمین ابوموسی را ملاقات کردم و او گفتم:" مگر تو نبودی که از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم چنین حدیثی را نقل کردی "؟! گفت: "والله المستعان"!![3]

دومه جندل (به عربی: معرکة دومة الجندل)، منطقهٔ «دومة الجندل» یکی از مراکز تجارتی مهم جزیره عرب در آن دوران بود، و بر سر راه ونقطهٔ التقاء راه تجارتی «جزیرة عرب» و عراق و سوریه قرار داشت. مردم «دومة الجندل» بت‌های مختلفی می‌پرستیدند، أما در نزدیکی ظهور اسلام دیانت مسیحیت و یهودیت نیز در منطقهٔ (دومة الجندل) رایج یافت. ولیکن بیشتر مردم این منطقه تا ظهور اسلام بت‌های گونا گونی می‌پرستیده أند. یکی از این بت‌ها به نام (صنم ود) بود، چنانکه مؤرخ: «الکلبی» در کتاب خود (الأصنام) ذکر آن را آورده‌است که قبیله کلب از بنی قضاعه آن را می‌پرستیدند. این بت بعد از غزوه تبوک به دستور پیامبر، خالد بن ولید آن را شکست.

در واقع چهار بار مسلمانان در منطقهٔ دومه جندل نبرد کرده بودند، بار أول در سال پنجم هجری بود که خود محمد (پیامبر اسلام) به نبرد (دومة الجندل) آمده بود، هنگامی که رسید دید منطقه تخلیه شده‌است وکسی از ساکنان آن وجود ندارند، بار دوم در سال ۶ هجری ، ۶۲۶ میلادی، هنگامی که پیامبر عبدالرحمن بن عوف بر سر آنها فرستاد، چونکه ساکنان «دومة الجندل» کاروان‌های تجارتی را غارت می‌کردند. بار سوم در سال ۹ هجری ۶۳۰ میلادی بود که محمد (پیامبر اسلام) خالد بن ولید به سر پرستی ۴۲۰ نفر برای احضار شاه دومه جندل اکید بن عبدالملک الکندی فرستاده بود، سپس «اکید بن عبدالملک الکندی» شاه دومة الجندل در حضور پیامبر ایمان آورد و مسلمان شد. بار چهارم در سال ۱۲ هجری ، ۶۳۳ میلادی ابوبکر خالد به همراه عیاض بن غنم برای فتح دومه جندل فرستاد. بین سپاهیان مسلمانان و مسیحیان جنگ شدیدی در گرفت ومسلمانان فاتح شدند. خالد گردن «جودی بن ربیعة» با شمشیر زد.

---

امام زمان (علیه السلام) و سرانجام یهود

بسم الله

یکی از دشمنان خطرناک حضرت مهدی (علیه السلام) و یارانش، یهود است؛ خداوند تبارک و تعالی می فرماید:
«همانا شدیدترین مردم، در دشمنی با آنان که ایمان آورده اند، یهودیان و مشرکان هستند.»
چنان که از بعضی روایات استفاده می شود، سفیانی سخت ترین دشمن امام زمان (علیه السلام) از جانب غربی ها و یهود حمایت می شود. اساساً سفیانی را برای حمایت از مرزهای اسرائیل و سرکوب نیروهای انقلابی، روی کار می آورند تا اربابان او از خطر حمله سپاه خراسانی و یاوران مهدی (علیه السلام) که برای آزادی «قدس»، به حرکت درآمده اند، در امان باشند. در آیاتی از سوره مبارکه «اسرا» چنین آمده است:

داستانهای کوتاه از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله1

بسم الله

کار و تلاش

روزى پیامبر صلى الله علیه و آله با اصحاب خود نشسته بودند. پیامبر جوان نیرومندى را دید که اول صبح مشغول کار و تلاش مى باشد. بعضى از حاضران گفتند: این شایسته تمجید و ستایش بود، اگر نیروى جوانى خود را در راه خدا به کار مى انداخت ؟ پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: چنین نگویید، اگر این جوان کار مى کند تا نیازمندیهاى خود را تاءمین کند و از دیگران بى نیاز گردد، در راه خدا گام برداشته و همچنین اگر به نفع پدر و مادر ناتوان و کودکان خردسالش کار کند و آنها را از مردم بى نیاز سازد، باز هم در راه خدا قدم برداشته است.

دختری که شهادت خود را در بیروت پیش‌بینی کرد!

بسم الله

هرکدام از قربانیان حمله تروریستی دیروز در جنوب بیروت داستان غم انگیزی دارند؛ در این بین "ماریا الجوهری" در آخرین گفته‌هایش مرگ خودش را در چهارمین انفجار تروریستی پیش بینی کرده بود.

به گزارش روز چهارشنبه پایگاه خبری شبکه العالم، سایت "آسیانیوز" نوشت: "ماریا الجوهری" پس از انفجار سوم در خیابان "العریض" بیروت، در صفحه فیسبوک خود نوشت: "این سومین انفجار است که از آن جان سالم به در می برم، و نمی‌دانم شاید در چهارمین انفجار کشته شوم .. احساس غم انگیزی دارم"!!

مادر این دختر لبنانی با انتشار تصاویر وی گفت: "می خواستم عروسی تو را ببینم .. ماریا تو شهید شدی".

انفجار تروریستی دیروز در مطقه "حاره حریک" در جنوب بیروت 4 کشته و 46 مجروح برجا گذاشت.

حدود یک ماه قبل نیز انفجار تروریستی دیگری در همین منطقه در خیابان "العریض" روی داد.

داستانهای کوتاه از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله)

بسم الله

بخل

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله به طواف کعبه مشغول بود، مردى را دید که پرده مکه را گرفته و مى گوید: خدایا به حرمت این خانه مرا بیامرز.

حضرت پرسید: گناهت چیست ؟

او گفت : من مردى ثروتمند هستم . هر وقت فقیرى به سوى من مى آید و چیزى از من مى خواهد، گویا شعله آتشى به من رو مى آورد.
پیامبر صلى الله علیه و آله به او فرمود: از من دور شو! و مرا به آتش خود نسوزان .
سپس فرمود: اگر تو بین رکن و مقام (کنار کعبه ) دو هزار رکعت نماز بگزارى و آن قدر گریه کنى که از اشکهایت نهارها جارى گردد، ولى با خصلت بخل بمیرى ، اهل دوزخ خواهى بود.

آرمان شهر امام مهدی عجل‌الله تعالی فرجه الشریف

بسم الله

آرمان شهر حضرت ولی‏عصر(علیه السلام) در بیان رهبر انقلاب

ماجرای تشرف سید بحرالعلوم در مسجد سهله

رحیم پور: جامعۀ مهدوى، "ناکجاآباد" نیست، "همه‌جاآباد" است

مقام معظم رهبری درباره‌ی آرمان شهر امام مهدی(علیه السلام) می‌فرماید: اصلِ امید به یک آینده‌ى روشن براى بشریت و ظهور یک موعود، یک منجى، یک دست عدالت‌گستر در سرتاسر جهان، تقریباً مورد اتفاق همه‌ى ادیانى است که در عالم سراغ داریم. غیر از حالا دین اسلام و مسیحیت و یهودیت، حتّى ادیان هند، بودائى و ادیانى که نامى از آنها هم در ذهن اکثر مردم دنیا نیست، در تعلیمات خود یک چنین آینده‌اى را بشارت داده‌اند. این در واقع امید بخشیدن به همه‌ى انسانها در طول تاریخ است و پاسخگوئى به نیاز انسانها به این امید، که حقیقتى هم با آن بیان شده است.

ادیان الهى و آسمانى -که اغلب این ادیان ریشه‌هاى الهى و آسمانى دارند، نخواسته‌اند امید واهى به مردم بدهند؛ آنها واقعیتى را بیان کردند. در خلقت بشر و تاریخ طولانى بشریت حقیقتى وجود دارد- و آن حقیقت این است که این ستیزه‌ى میان حق و باطل، یک روز به سود حق و به زیان باطل پایان خواهد گرفت و از آن روز به بعد دنیاى حقیقى بشر، زندگى مطلوب انسان، آغاز خواهد شد که در آنجا ستیزه‌گرى مفهوم مبارزه نیست، مبارزه براى تسابقِ در خیرات است. این یک حقیقتى است که بین همه‌ى ادیان مشترک است

پاداش نیکی و احترام به سادات

بسم الله

---

خدا در قرآن فرمود: بگو من بر ابلاغ رسالتم که شما را به چنین جایگاهی می رساند، هیچ مزدی جز دوستی با خویشانم از شما نمی خواهم ...

---

سیّد در لغت به معنی «آقا»،«بزرگوار»،«رئیس» بود(قرشى، سید على اکبر،قاموس قرآن، ج3، ص 350 )

و در اصطلاح، سیّد از القابی است که در عرف فارسى زبانان و شیعه، به کسانى که نسبشان به واسطه حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) منتهى مى‏شود، اطلاق می شود.

اما به علویّینی که به واسطه حضرت عبّاس یا جناب محمّد حنفیّه نسبشان به حضرت امام علی (علیه السلام) مى‏رسد و همچنین هاشمیّ هایی که نسبشان به جناب جعفر طیّار و عقیل مى‏رسد، نیز احتراماً سیّد گفته می شود.(خامنه ای،سید علی، اجوبة الاستفتائات، ص 216- 217 )

اسلام دینی است که به همه انسان ها حتی غیر مسلمانان احترام می گذارد، اما برای مسلمانان و مۆمنان احترام بیشتری قائل است و در میان مۆمنان، احترام به منسوبین به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و فرزندان حضرت زهرا (سلام الله علیه) را سفارش و تأکید کرده است.

اینکه سادات فعلی ذریّه پیامبر نامیده شدند، از این جهت می باشد. اگر چه غالباً فرزندان و نسل از طریق پسر به جدّ(پدر بزرگ) منتسب می شوند، اما به جهت روایات متعدد که از پیامبر نقل شده، ایشان فرزندان فاطمه را فرزندان خود دانسته، انتساب آنان را به خود تأکید کرده.

عنایات امام زمان علیه السّلام به سید بن طاووس

بسم الله

در میان علماى مختلف اعصار کمتر عالمى به پایه جلالت قدر و عظمت مقامات معنوى قدوه عارفان صاحب نفس طاهره قدسیه جناب سید بن طاووس قدّس سرّه مى‌رسد که در سنه ”664” از دنیا رفته‌اند.

راه و رابطه او با ولىّ زمان حضرت صاحب الامر «ارواحنا له الفداء» بسیار خصوصى و داراى اسرار بوده است.

محدّث نورى مى‌گوید:

از مواضعى از کتاب‌هاى ابن طاووس خصوصا کتاب کشف المحجّه ایشان ظاهر مى‌شود که باب ملاقات وى با حضرت ولىّ عصر علیه السلام باز بوده...1

سید مناجات سحرگاه امام زمان «ارواحنا فداه» را در سامرا شنید.

وى مى‌گوید: «شبى در سامرا در وقت سحر دعاى آن حضرت را شنیدم پس، از آن بزرگوار فرا گرفته و حفظ کردم که آن حضرت کسانى از احیاء و اموات ذکر نموده و براى آنها دعا کرده و فرمود:

«و ابقهم یا و احیهم فى عزّنا ملکنا و سلطاننا و دولتنا»، (بار خدایا آنان را باقى بگذار و یا اینکه زنده گردان آنان را در عزت ما و ملک و سلطنت و دولت ما)، و این جریان در شب چهارشنبه سیزدهم ذى القعده سال ”638” بود.» 2

و بعضى در رابطه با این عبارت سیّد قدّس سرّه فرموده‌اند: معلوم مى‌شود که حضرت حجت علیه السّلام در وقت سحر و در نماز شب چهل مۆمن را دعا کرده‌اند، بعد گفته‌اند: خدایا اینان را باقى بگذار یا زنده گردان براى دولت و ایام قدرت ما.

عملی که در قیامت شگفت زده مان می کند!

بسم الله

---

قرآن کریم، آخرین پیام الهی، برنامه جامع برای زندگی و سعادت اخروی است که در سرنوشت مسلمانان نقش بزرگی را ایفا می کند. این کتاب در ماه مبارک رمضان فرو فرستاده شد تا مردم را با دلایلی آشکار، به سوی حق راهبر و میزانی برای تشخیص حق از باطل باشد. (شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِیَ أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ) (سوره بقره،آیه 185)

---

خداوند کسانی را که ایمان آورده اند، فرا می خواند به این که آیات قرآن را بشنوند تا به آنها حیات بخشیده شود: (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اسْتَجِیبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُم لِمَا یُحْیِیکُمْ)(سوره انفال،آیه 24)

و به وسیله قرآن، مردم را از تاریکی ها به سوی روشنایی بیرون می آورد.

(الَر کِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیْکَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ) (سوره ابراهیم،آیه 1) و به آنچه برای مومنان مایه درمان و رحمت است رهنمون می سازد.

(وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُۆْمِنِینَ) (سوره اسراء،آیه 82) این کتاب برای تحقق وعده هایی که داده است از ما انتظار دارد که با برنامه ای ساده در راستای محقق کردن آنها گام برداریم.

 

انتظارات قرآن از ما عبارتند از:

قرائت قرآن

خداوند در قرآن می فرماید:«هر اندازه که برای شما آسان است،به قرائت قرآن بپردازید.» (سوره المزّمل،آیه 20)

پس وظیفە هر مسلمان است که قرآن را با طهارت، مستمر و با اخلاص بخواند و از همه مهمتر با عشق بخواند،عشق به خالق هستی و عشق به وجودی که احد،صمد و لایزال است.امام باقر(علیه السلام) درباره قرائت قرآن فرموده است:«در شبانه روز حداقل پنج آیه از قرآن را بخوانیم.»