سوپرمن های نجات بخش ما!!
بسم الله
«وَ مَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِکُمْ وَمَن یَنقَلِبْ عَلَىَ عَقِبَیْهِ فَلَن یَضُرَّ اللّهَ شَیْئًا وَسَیَجْزِی اللّهُ الشَّاکِرِینَ»(سوره آل عمران آیه 144) ؛ جز این نیست که محمد پیامبری است که پیش از او پیامبرانی دیگر بوده اند آیا اگر بمیرد یا کشته شود، شما به آیین پیشین خود باز می گردید؟ هر کس که بازگردد هیچ زیانی به خدا نخواهد رسانید خدا سپاسگزاران را پاداش خواهد داد.
یکی از بزرگترین خطراتی که جوامع مسلمانان را تهدید می کند، حس نیاز به قهرمان و قهرمان پروری است، و بسیاری از مسلمانان به جای اینکه توکلشان به خداوند متعال باشد و اساس فعالیت هایشان را بر محور خدا خواهی و خدا جویی بگذارند و در این راه تلاش کنند تا به پیروزی برسند، به دنبال قهرمانی هستند که بیاید و آن ها را از بحبوحه مشکلات بیرون بکشد .
این قهرمان پروری ها و فرد پرستی ها تیشه به ریشه اسلام می زند، چرا که اگر آن قهرمان به هر دلیلی از میان برود یأس و از هم پاشیدگی دامن جامعه را خواهد گرفت.
خداوند متعال در این آیه این خطر بزرگ را به ما گوشزد می کند که شما حواستان به هدفتان باشد و در راه خداوند ثابت قدم باشید و اگر راهنمای شما از میان شما رفت به بیراهه نروید (اشاره به شأن نزول آیه که در جریان جنگ احد رخ داد با زخمی شدن پیامبر صلی الله علیه و آله و شایعه شهید شدن ایشان مسلمانان احساس ضعف و خودباختگی می کردند)
خداوند متعال می فرماید: « اگر قهرمان شما پیامبر خاتم هم باشد او فقط یک فرستاده است که راه را به شما نشان بدهد... چرا به جای اینکه حواستان به مسیری که او نشان می دهد باشد ، حواستان به انگشت اشاره اوست؟»
