چرا گفته اند اعمال ام داوود؟

بسم الله

یکى از نواده‏ هاى امیرالمؤمنین صلوات الله علیه سیّدى است بنام داود پسر حسن پسر حسن مجتبى پسر امیرالمؤمنین علیهم السلام، او را مادرى بود بنام ام خالد بربریّه، ام خالد مادر رضاعى امام صادق  علیه السلام  است که به آن حضرت از شیر داوود داده است. لذا داوود و آن حضرت برادر بودند .
منصور عباسى در زمان خلافت خویش، عبدالله بن الحسن را زندان کرد و دو پسرش محمد و ابراهیم را کشت، در این میان داود بن الحسن نیز در مدینه بازداشت و به بغداد فرستاده شد.
مادرش ام خالد گوید: حبس داود طول کشید، مطلقاً از او خبرى نداشتم، من پیوسته دعا کرده و به درگاه خدا ناله مى‏ نمودم و از دوستان و آشنایان نیز مى‏ خواستم که دعا کنند ولى اثرى دیده نمى‏ شد.

روزى به محضر امام صادق  علیه السلام  براى عیادت آن حضرت داخل شدم،

فرمود: اى مادر داوود! از داوود چه خبر؟

گفتم: مولاى من! داوود کجا من کجا؟ مدت زمانى است که از من جدا شده و در عراق زندانى است،

فرمود: چرا غفلت مى کنى از دعاى استفتاح، آن دعایى است که درهاى آسمان براى آن باز مى‏ شود، صاحبش فى‏ الفور مورد اجابت مى‏ گردد، براى صاحب این دعا پاداشى جز بهشت نیست .

گفتم: اى فرزند راستگویان! آن کدام است؟

فرمود: اى مادر داوود! ماه بزرگ رجب که از ماه هاى حرام است نزدیک شده در آن ماه دعا مورد اجابت است و آن «شهر اللّه الأَصَمّ» است، روزهاى سیزده و چهارده و پانزده آن را روزه بگیر، در روز پانزدهم نزدیک ظهر غسل کن.

آنگاه هشت رکعت نافله ظهر را بخوان... بعد نماز ظهر را بخوان و بعد از نماز ظهر دو رکعت نماز بخوان و آنگاه صد مرتبه بگو: «یا قاضىَ حَوائِجَ الطّالبینَ» سپس نافله عصر راهشت رکعت بجاى آور... آنگاه نماز عصر را بخوان، بعد رو به قبله بنشین صد مرتبه سوره حمد و صد مرتبه سوره قل هو الله احد و ده مرتبه آیة الکرسى را بخوان.

آنگاه سوره: انعام، بنى اسرائیل، کهف، لقمان، یس، صافات، حم سجده، حم عسق، حم دخان، فتح، واقعه، ملک، ن و القلم، اذا السماء انشقت تا آخر قرآن را بخوان، اگر اینها را خوب نتوانى و از روى قرآن نیز خوب نتوانى هزار بار قل هوالله احد را بخوان.

(شیخ مفید رحمة الله فرمود: اگر سوره‏هاى مخصوص را در روز پانزده رجب نتواند بخواند یا نتواند خوب بخواند، یک مرتبه سوره حمد و ده مرتبه آیة الکرسى و هزار مرتبه قل هو الله احد را بخواند...)

بعد امام صادق  علیه السلام  فرمود: چون از اینها فارغ شدى، بگو: بسم الله الرحمن الرحیم صدقَ اللّهُ العلّى العَظیمُ... در اینجا دعاى مفصلى نقل شده است... جهد کن که گریه کنى و لو بمقدار سر سوزن که آن علامت اجابت این دعاست با قلب سوزان و ریختن اشک، و این را در یاد خود داشته باش...

ام داوود گوید: آنچه را که امام فرمود نوشتم و به خانه برگشتم، آنگاه ماه رجب داخل شد، من مانند آنچه امام فرموده بود عمل کردم و در همان شب به خواب رفتم، محمد رسول خدا  صلی الله علیه وآله  و همه انبیاء و ملائکه را که صلوات فرستاده بودم در خواب دیدم، حضرت مى‏ فرمود: اى ام داوود! بشارتت باد که همه آنهایى که مى‏ بینى براى تو شفاعت مى ‏کنند و مژده مى‏ دهند که به حاجتت خواهى رسید، خدا تو را و فرزندت را حفظ کرد و به تو برخواهد گردانید.

گوید: از خواب بیدار شدم، مقدارى که مسافر بتواند از بغداد به مدینه آید طول کشید که دیدم پسرم داوود آمد، از حالش پرسیدم،

گفت: من در تنگترین زندان و سنگین‏ترین زنجیر محبوس بودم... شبى در خواب دیدم گویى زمین میان من و تو فشرده شد تو را در روى حصیرى دیدم که صلوات مى‏ گفتى. در اطراف تو مردانى بودند که سرهاى آنها در آسمان و پاهاى آنها در زمین بود و در اطراف تو خدا را تسبیح مى‏ گفتند.

یکى از آنها که نیکو منظر و پاکیزه لباس و خوشبوى بود، خیال کردم جدّم رسول الله  صلی الله علیه وآله  است به من فرمود: اى فرزند پیرزن نیکوکار، بشارت باد تو را که خدا دعاى او را درباره تو اجابت فرمود.

من بیدار شده، خود را در کنار مأموران ؛ منصور را در زندان دیدم، در دل شب مرا پیش او بردند، دستور داد زنجیر از من باز کردند، ده هزار درهم به من دادند و بر یک اسب نجیبى سوار کرده و با سرعت به مدینه آوردند.

ام داوود گوید: داوود را به محضر امام صادق  علیه السلام  بردم،
حضرت فرمود: منصور امیرالمؤمنین  علیه السلام  را در خواب دید، حضرت به او فرمود: فرزندم داوود را رها کن وگرنه تو را به این آتش خواهم انداخت و دید زیر پایش آتش است ،چون از خواب بیدار شد از کرده خویش پیشیمان گشته و تو را آزاد کرد.

ام داوود گوید: عرض کردم مولاى من! آیا در غیر ماه رجب نیز این دعا خوانده مى‏ شود؟

فرمود: آرى در روز عرفه و اگر عرفه در روز جمعه واقع شود، صاحب دعا هنوز دعا را تمام نکرده خداوند او را مى‏ آمرزد و نیز در هر ماه که خواست ایام بیض را روزه بدارد و دعا را تا آخر که توضیح دادم، بخواند