مهمترین مناسبت های روز 12 رجب

بسم الله

معاویه در روز فتح مکه در یمن بود و به پیامبر صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله جسارت مى ‏کرد و پدرش را که به ظاهر مسلمان شده بود سرزنش مى ‏کرد و اشعارى در این رابطه برایش مى ‏سرود.

به گزارش سرویس دینی جام نیوز، امروز دوشنبه 22 اردیبهشت 1393 هجری شمسی برابر با 12 رجب المرجب 1435 هجری قمری مصادف با دو رخداد تاریخی است.

 

1ـ مرگ معاویه بن ابی سفیان

در این روز در سال 60 ه  معاویة بن ابى‏ سفیان در سن 78 سالگى در شام به درکات جهنم شتافت.

 

نسب معاویه
کلبى نسّابه و ابن روزبهان که از ثقات نزد علماى اهل سنت هستند، نقل کرده‏ اند که معاویه فرزند چهار نفر بوده: عماره، مسافر، ابوسفیان و مردى که اسم او را نمى‏ برند.

 

راغب اصفهانى در محاضرات و ابن‏ابى‏ الحدید از ربیع الابرار زمخشرى نقل مى‏ کنند که معاویه را به چهار کس نسبت مى ‏دادند: مسافر بن ابى ‏عمرو، عمارة بن ولید بن مغیرة، عباس و صباح که مغنى عمارة بن ولید بود. مادر معاویه هند با صباح ـ  که جوان خوش رویى بود و کارگر ابوسفیان بود ـ  الفتى تمام داشت! اما به ظاهر او را معاویة بن ابى‏سفیان بن حرب مى‏ گویند.

 

ابوسفیان مردى زشت و کوتاه قد بود. یک چشم او در طائف و چشم دیگرش در یرموک کور شده بود.  باطنش کورتر از چشمش بود و نهایت عداوت و دشمنى با پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله را داشت. ابوسفیان در هر جنگ و فتنه ‏اى که بر علیه پیامبر صلى‏ الله‏ علیه ‏و‏آله به وجود مى ‏آمد دخالت داشت و در سال فتح مکه از ترس اسلام آورد و با نفاق زندگى کرد تا در سن 82 سالگى در سال 30 ه  به درک رفت.

 

مخفى نماند که حمامه یکى از جدات معاویه است که در بازار المجاز صاحب پرچم و مشهور بود! و از اینجا نسب ابوسفیان هم معلوم مى‏ شود. مادر معاویه هند است که از ذوات الاعلام است و میل فراوانى به غلامان سیاه داشت!! و از توضیح حال پدر معاویه وضع مادر او هند روشن مى ‏شود.

 

پیامبر صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏آله دائما معاویه را لعنت مى ‏کرد و مى ‏فرمود: «لعن اللّه‏ معاویة، الطلیق بن الطلیق، اللعین بن اللعین» و مى‏ فرمود: «هنگامى که معاویه را بالاى منبر من دیدید او را بکشید».

 

معاویه از مُؤلّفة قلوبهم بود. او تا اواخر زمان حیات پیامبر صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله مشرک بود و وحى الهى را تکذیب مى‏ کرد و اسلام را به تمسخر مى ‏گرفت.

 

در روز فتح مکه او در یمن بود و به پیامبر صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله جسارت مى ‏کرد و پدرش را که به ظاهر مسلمان شده بود سرزنش مى ‏کرد و اشعارى در این رابطه برایش مى ‏سرود. پیامبر صلى‏ الله‏ علیه ‏و‏آله خون او را مباح کرده بود؛ و لذا از پیامبر صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله فرار مى ‏کرد تا اینکه پنج ماه قبل از رسول خدا صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏آله به ظاهر اسلام اختیار کرد، و به عموى پیامبر صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏آله پناه آورد تا شفاعتش را نزد رسول خدا صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله کند. او نیز شفاعت کرد و پیامبر صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله پذیرفت.

 

 

حکومت معاویه در شام
یزید بن ابى‏ سفیان از طرف ابوبکر با لشکر مسلمین به طرف شام رفت، معاویه هم همراه آنها بود. یزید در شام مرد و ابابکر ولایت شامات را به معاویه واگذار کرد و به این حال بود تا زمان خلافت امیرالمؤمنین علیه ‏السلام که طغیان معاویه علیه آن حضرت شروع شد. پس اساس ظلم‏هاى معاویه را هم ابوبکر بنا نهاد.

 

معاویه در سال 45 ه  براى پسرش یزید بیعت گرفت. او اول کسى بود که دشنام بر امیرالمؤمنین علیه‏ السلام را ترویج کرد و در آخر خطبه نماز جمعه لعن و جسارت بر امیرالمؤمنین علیه‏السلام مى‏ کرد. او دستور داد در تمام شهرها این لعن انجام شود و تا زمان عمر بن عبدالعزیز ادامه داشت تا اینکه او لعن بر آن حضرت را منع کرد.

 

دشمنى معاویه با امیرالمؤمنین علیه ‏السلام
معاویه به صحابه و تابعین دستور داد تا حدیث در مذمت امیرالمؤمنین علیه ‏السلام جعل کنند، و عده زیادى از محبین و ارادتمندان آن حضرت را شهید کرد مانند جناب مالک اشتر نخعى که در قلزم مصر در سال 37 یا 38 ه  به سم شهید شد.  امام مجتبى علیه‏ السلام را به دست جعده عیال آن حضرت مسموما شهید کرد.

 

معاویه مردى خوش گذران و پرخور بود، به حدى که از کثرت خوردن مى‏ گفت: «خسته شدم ولى سیر نشدم»، و این به خاطر نفرین حضرت رسول صلى ‏الله‏ علیه ‏و‏آله درباره او بود که فرمود: «لا اَشبع اللّه‏ بطنه» : «خدا شکمش را سیر نکند».  او در نفاق و عوام فریبى تجربه به سزایى داشت. محدث قمى رحمه‏ الله نقل مى‏ کند که دویست خبر از طرق معتمده اهل سنت در مذمت معاویه نقل شده است.

 

 

ماجراى مرگ معاویه
آخر الأمر معاویه در مسیر مکه به شام بیمار شد، به حدى که مى ‏لرزید و دهان او بسته نمى ‏شد، تا وارد شام شد و در آنجا جان به مالک دوزخ داد و رهین اعمال خویش گردید. هنگام مرگ سن او را 75 یا 82 یا 92 سال نقل کرده‏ اند.

 

جنایات او زیاده از آن است که در این مختصر بگنجد ولى در هنگام مرگ به یکى از خواص خود گفت: چند گناه بزرگ کرده ‏ام: حق على بن ابى‏ طالب را غصب کردم، حسن بن على را با فریب دادن جعده به شهادت رساندم، و یزید را به جانشینى خود انتخاب کردم، و حجر بن عدى و اصحاب او را به قتل رساندم.

 

در مرگ معاویه بعضى فقط ماه را ذکر کرده‏اند  و بعضى 4 رجب  و برخى 22 رجب ذکر نموده‏اند.  12 رجب، 14 رجب، 15 رجب هم نقل شده است که این 3 قول به یکدیگر نزدیک‏ترند.

 

2. ورود امیرالمؤمنین علیه‏ السلام به کوفه
در این روز در سال 36 ه  امیرالمؤمنین علیه‏ السلام بعد از واقعه جمل وارد کوفه شدند و آن شهر را به عنوان مقر حکومت انتخاب نمودند، و اولین خطبه را در شهر کوفه در این روز ایراد فرمودند.