افطاری دادن بدون حاشیه
بسم الله
این ماه هرکسی برای خود برنامه هایی دارد ،برخی از مردم با شــرکت در دوره‌های قرآنی، کمک بــه نیازمندان، صدقه دادن و افطاری دادن تلاش می‌کنند تا توشــه بیشتری برای آخرت خود ذخیره کنند، امــا در این میان، حکایت افطاری دادن برخی افراد، با حاشیه‌هایی همراه است که جای تأمل دارد.
با دهان روزه در حالی که گلویش از شدت تشنگی و هوای گرم، خشک شده است، زیر آفتاب داغ تابستان بــه چندین مغازه مراجعه میکند تا سرویس ظرف‌های مورد نظرش را پیدا و آنها را یک دست و هماهنگ کند.
یک هفته‌ای است که تمــام ذهن او معطوف گستردن سفره افطاری برای اقوام خود شــده است، سفره‌ای رنگین با ظروفی زیبا و جدید!
او تلاش میکند تا سفره افطاری‌اش باشکوه‌تر و پرهزینه‌تر از فامیل‌ها و همسایه‌اش باشد. برای آمدن روز مهمانی لحظه‌شــماری می‌کنــد، او می‌خواهد سنگ تمام بگذارد، لباس فاخری بپوشد و با لبخند به همه خوش‌آمد بگوید و در دل خود مرتب دعا میکند مهمان‌ها آن همه تدارک و بریز و بپاش را متوجه شوند و او را تحسین کنند.
اما هرچه فکر می‌کنی نمی‌توانی خود را قانع کنی که چرا در چنین روزهایی که نفس کشیدن انسان هم عبادت است عده‌ای هنوز ثواب افطاری‌هایشان را در سفره‌های تجملاتی می‌جویند، غافل از اینکه در نزدیکی خانه خود و حتی در میان اقوامشان افرادی هستند که ثواب افطاری آنها دلچسب‌تر و شیرین‌تر است.
صد حیف که برخی ثواب افطاری را در افطار دادن می‌دانند؛ نه چگونگی آن و از آن بدتر که چقدر در این ماه که ماه برکت خداست نعمات خدا بی‌هیچ دلیلی اسراف می‌شود، ماهی که باید در آن با مصرف درست و حس تشنگی و گرسنگی به یاد تشنگی و گرسنگی افراد درمانده و بی‌بضاعت و یاد تشنگی و گرسنگی روز قیامت باشیم.
گویی ماه رمضان، ماه مسابقه چشم و هم‌چشمی تعدادی از خانواده‌هاست برای گستردن سفره‌ای که روزها برای آن وقت صرف می‌شود و هزینه زیادی که بعد از گذشت نیم ساعت از اذان مغرب، غلو نیست اگر بگویی نصف آن سهم زباله‌دان منازل یا سالن‌های غذاخوری است.
سناریوی تکراری که هر ساله با آغاز ماه مبارک رمضان کلید می خورد و تا پایان این ماه هم مهمان خانه های مردم است، ماجرای چشم و هم چشمی بر سر پهن کردن سفره ای رنگین است . رقابتی که در کش و قوس آن خیلی ها مجبور می شوند زیر بار قرض بروند تا بتوانند از پس چیدن سفره ای بر آیند که از سفره سایر کسانی که در ماه رمضان مهمانشان بوده اند، رنگین تر است.
باید از خودمان شروع کنیم ، اولین مهمانی افطارمان چند روز دیگر است؟ می شود سفره را با صفا و ساده چید.یادمان باشد که خانه ی کوچک ما می تواند ی الگوی بزرگ باشد.فراموش نکنیم که فرزندانمان هم سادگی و یا شیفته ی تجملات شدن را از ما می اموزند
از شیرمرغ تا جان آدمیزاد
به رغم تمام احادیث و روایاتی که در خصوص سادگی و صرفه جویی و کم خوری در ماه رمضان وجود دارد اما مدت ها است که پهن کردن سفره های رمضانی برای بسیاری از مردم کشور به مسابقه ای برای انتخاب بهترین سفره و برترین میزبان تبدیل شده است و در این میان همه برای اینکه برنده این مسابقه ساختگی باشند، تلاش می کنند از شیر مرغ گرفته تا جان آدمیزاد را بر سر سفره افطارشان بچینند. این روزها زمانی که کسی مهمانی افطاری برگزار می کند، از چند روز مانده به زمان مقرر باید به فکر تهیه مایحتاج باشد. اگر آش و حلیم و شله زرد و سوپ و سایر اقلام موجود بر سر سفره های افطار را در کنار چند مدل پلو و خورشت و دسر و میوه و شرینی و شربت بگذاریم، تازه متوجه می شویم که برپایی یک مهمانی افطاری این شبها چه هزینه کمر شکنی را در بر دارد.
باید از خودمان شروع کنیم ، اولین مهمانی افطارمان چند روز دیگر است؟ می شود سفره را با صفا و ساده چید.یادمان باشد که خانه ی کوچک ما می تواند ی الگوی بزرگ باشد.فراموش نکنیم که فرزندانمان هم سادگی و یا شیفته ی تجملات شدن را از ما می اموزند.
