باسمه تعالی
طعم بسیاری از گناهان را چشیده بود اما هنوز به دنبال راهی بود تا خود را از میانه این گرداب عاقبت سوز رهایی بخشد. دست تقدیر او را به محضر سلاله پیامبر رحمت (صلی الله علیه و آله و سلم) رساند. پس فرصت را غنیمت شمرد و با امام حسین (علیه السلام) چنین گفت:
من شخص گناه کاری هستم که توان رویگردانی از هیچ گناهی را ندارم. مرا پندی ده تا از آن بهره گیرم.
