ماه رجب و ماههاى شعبان و رمضان، از ماههاى بسیار پرفضیلت هستند و از
تعبیرات بعضى از روایات این‌گونه برمى‌آید که ماه رجب در میان این سه ماه،
امتیاز خاصى دارد؛ تا آنجا که ماه رجب «ماه خدا» نامیده شده و ماه شعبان
«ماه پیامبر» و ماه مبارک رمضان «ماه امت».
ماه رجب یکى از ماههاى حرام است که آغاز و ادامه جنگ در آن با دشمنان
اسلام حرام است (مگر جنگ دفاعى) و جنایات نیز در این ماه‌ها (ماههاى حرام)
دیه سنگین‌ترى دارد.
پیغمبر اکرم (ص) ماه رجب را «ماه أصَبّ» نامیده‌اند زیرا رحمت خدا در این ماه بر امت فرو مى‌ریزد.
از روایات متعددى که درباره روزه‌هاى ماه رجب ـ حتى یک روز از آن ـ وارد
شده است، اهمیت فوق‌العاده این ماه و عبادت و خودسازى در آن کاملا روشن مى
شود که در اینجا به گوشه‌اى از آن اشاره مى‌شود:
1ـ مرحوم «شیخ صدوق» به سند معتبر از امام صادق (ع) نقل مى‌کند که یکى از
یاران آن حضرت در اواخر ماه رجب خدمتشان رسید. چون نظر مبارک امام (ع) به
او افتاد، فرمودند: آیا در این ماه روزه گرفته‌اى؟ عرض کرد: نه. فرمودند:
آن قدر ثواب از تو فوت شده است که اندازه آن را کسى جز خدا نمى‌داند. این
ماه، ماهى است که خداوند آن را بر سایر ماه‌ها برترى بخشیده و احترام آن را
عظیم شمرده و براى روزه داشتن آن، پاداش‌هاى مهمى قرار داده است. آن مرد
عرض کرد: آیا اگر در بقیه این ماه روزه بدارم، به بخشى از ثواب مى‌رسم؟
امام (ع) فرمودند: آرى. سپس ثواب‌هاى مهمى براى کسى که فقط روز آخر ماه یا
دو روز آخر ماه یا سه روز آخر ماه را روزه بدارد، بیان فرمودند؛ مانند نجات
از سکرات مرگ، عذاب قبر و لغزش بر صراط و شداید قیامت و نایل شدن به برائت
و رهایى از آتش دوزخ.
2ـ در حدیث دیگرى آمده است: «رجب» نام نهرى است در بهشت، از شیر سفیدتر و
از عسل شیرین تر. هر کس یک روز از این ماه را روزه بدارد، از آن مى‌نوشد.
3ـ در حدیث دیگرى از رسول خدا (ص) مى‌خوانیم که هر کس یک روز از این ماه را
روزه بگیرد، خشنودى عظیم خدا را به دست آورده است، خشم الهى از او دور
مى‌شود و درهاى جهنم به روى او بسته خواهد شد.
4ـ هر کس سه روز از این ماه را که پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد روزه بگیرد،
فضیلت بسیار دارد و همچنین در سایر ماههاى حرام. در روایتى از رسول خدا
(ص) آمده است: هر گاه کسى نتواند در این ماه روزه بگیرد، هر روز صد مرتبه
این تسبیحات را بخواند، تا ثواب روزه آن را دریابد: «سُبْحانَ اللهِ
الْجَلیلِ، سُبْحانَ مَنْ لا یَنْبَغِى التَّسْبیحُ اِلاَّ لَهُ، سُبْحانَ
الاَْعَزِّ الاَْکْرَمِ، سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّةَ وَهُوَ لَهُ
اَهْلٌ ـ منزه است خداى بزرگ، منزه است آن که تنزیه و تسبیح جز براى او
شایسته نیست، منزه است خداى برتر و کریم‌تر، منزه است آنکه لباس عزت در بر
دارد و شایسته آن است.»
از مجموع احادیث بالا و دیگر احادیث به خوبى روشن مى‌شود که این ماه، ماه
تهذیب نفوس و خودسازى و آغاز یک دوره جدید سیر و سلوک الى الله است که از
ماه رجب آغاز و به ماه مبارک رمضان منتهى مى‌شود. خوشا به حال آنان که قدر و
منزلت این سه ماه را بدانند و از آن بهره کافى ببرند.
