بسم الله
از مال و جان گذشتن و همه چیز را در راه حقتعالی انفاق نمودن، یکی از مصادیق بارز ریاضت است، زیرا ریاضت در اسلام فاصله گرفتن از جامعه و در کنج عزلت به سر بردن نیست، بلکه اسلام دین اجتماع است و انسان باید در میان همین اجتماع ساخته و تربیت شود.
یکی از اموری که در تکامل انسان نقش سازندهای دارد بحث ریاضتهای شرعیهای استکه دین مبین اسلام به آن پرداخته است. مرحوم خواجه عبدالله انصاری در کتاب منازل السائرین خویش در ابتدای باب ریاضت به این آیه در رابطه با اوصاف مومنان تمسک میجوید: «وَ الَّذینَ یُۆْتُونَ ما آتَوْا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلى رَبِّهِمْ راجِعُونَ»،[المومنون، 60]؛ «و آنان که آنچه را [از زکات و دیگر انفاقات در راه خدا] مىپردازند، [و در حالىکه] مىپردازند و دلهایشان از اینکه به سوى پروردگارشان [براى محاسبه دقیق] باز مىگردند، ترسان است.»
از مال و جان گذشتن و همه چیز را در راه حقتعالی انفاق نمودن، یکی از مصادیق بارز ریاضت است، زیرا ریاضت در اسلام فاصله گرفتن از جامعه و در کنج عزلت به سر بردن نیست، بلکه اسلام دین اجتماع است و انسان باید در میان همین اجتماع ساخته و تربیت شود.
ریاضت این نیستکه انسان به دنبال دنیا نرود و به بهانه زهد و بیرغبتی به دنیا سربار دیگران شود و فقط به خواندن نماز و روزه بسنده نماید، بلکه ریاضت آنستکه در متن جامعه باشیم و به کار و فعالیت بپردازیم و با انفاقات اموال خود دیگران را هم در حاصل کار خویش شریک نماییم و یا در شرایط خاص با انفاق جان، حافظ مکتب و نظام اسلامی باشیم.